De elf procent: maak kennis met Gretchen Avilés Piñeiro, verkeersingenieur

Deze FH-serie laat lezers kennismaken met enkele van de vrouwen die het goedmaken 11 procent van het bouwpersoneel in de VS, waarbij verhalen over hun carrières in het veld onder de aandacht worden gebracht. Ken je iemand die we moeten uitlichten? E-mail ons hier.

Kort na haar afstuderen aan de Universiteit van Puerto Rico kreeg Gretchen Avilés Piñeiro een baan als verkeersingenieur voor de stad Madison, Wisconsin.

"Ik wilde werken met verkeerslichten en alles, van het veilig en efficiënt vervoeren van mensen van punt A naar punt B", zegt ze. “Ik heb deze baan gevonden en de functiebeschrijving vond ik geweldig.”

Tijdens haar interview ter plaatse in oktober 2015 werd Avilés Piñeiro verliefd op de veranderende bladeren, iets wat Puerto Rico niet heeft met zijn hete en vochtige klimaat het hele jaar door. Maar tegen de tijd dat ze een maand later naar Madison verhuisde, waren de bladeren verdwenen en had het koude weer zijn intrede gedaan.

"Ik dacht: wacht, waar zijn mijn bomen waar ik verliefd op werd?" ze zegt. “Maar ik begin te wennen aan de winter en het is al acht jaar een geweldige ervaring.”

We vroegen Avilés Piñeiro naar haar mening over de stand van zaken in de verkeerstechniekwereld.

Vraag: Waarom raakte u geïnteresseerd in verkeer?

A: Toen ik jong was, was ik altijd geïnteresseerd in de bouw, of het nu ging om een ​​gebouw dat in de steigers stond of om mensen die de straat repareerden. Toen het tijd werd om me aan te melden voor de universiteit, gaf mijn moeder me een boek met alles wat er op de Universiteit van Puerto Rico wordt aangeboden. Ze zei dat ik het moest lezen en mijn keuze moest maken.

Ik bekeek alle beschrijvingen en wist gewoon dat civiele techniek iets voor mij was. Als het om verkeer gaat, kan ik zien hoe het werkt en weet ik dat ik de manier waarop mensen zich verplaatsen en reizen kan verbeteren.

Vraag: Wat doet een verkeersingenieur?

A: Ik werk voornamelijk met straatverlichting en verkeerslichten, waarbij ik alles doe, van het plannen van hoe ze ondergronds worden aangesloten tot het kiezen van armaturen en het bepalen hoe helder ze moeten zijn. Ook programmeren we de timing van signalen, waarbij we bepalen hoe lang ze groen, geel en rood blijven.

We integreren ook publieke feedback. Vooral in de zomer zijn veel mensen onderweg en merken ze dingen op. Dat is geweldig, want zo weten we vaak of iets niet werkt.

Ik heb het gevoel dat mijn werk belangrijk is voor de cultuur van de stad. We willen ervoor zorgen dat mensen zich op hun gemak voelen wanneer ze buiten zijn en dat hun woon-werkverkeer soepel verloopt. Verlichting is hierbij erg belangrijk waardoor mensen zich veilig voelen en alsof ze zich in een leuke omgeving bevinden, of ze nu lopen, fietsen, autorijden of zelfs de bus nemen.

Vraag: Wat zijn enkele van je meest memorabele projecten?

A: Meestal doen we alleen seinen en standaardverlichting, maar ik loop nog steeds rond en zie de lichten en denk na over hoe we de kleur en het wattage hebben bepaald. Als ik over de weg rijd, denk ik: "Dit zijn mijn baby's, al mijn lichten."

Zo nu en dan komt er een project voorbij waar een kunstenaar bij betrokken is, en die vind ik erg leuk. De laatste was een mozaïekmuurschildering in Monroe Street, met verlichting aan de binnenkant die een glas-in-loodeffect creëert. Het was een uitdaging om de LED-panelen binnen en uitzoeken hoe we ze van stroom konden voorzien, maar het was de moeite waard om te leren wat de kunstenaar wilde en dat vervolgens te laten werken.

Vraag: Wat zijn de grootste verkeersklachten van mensen?

A: Wanneer ze langer dan één cyclus aan het licht blijven, hebben we de neiging om van mensen te horen. Wanneer dat gebeurt, bepalen we wat de oorzaak is. Soms kan het zijn dat wegenwerken in een ander deel van de stad meer mensen op de route omleiden dan normaal. Andere keren kan het betekenen dat we een groene pijl moeten toevoegen aan een bocht naar links.

Een veelgehoorde klacht van voetgangers is dat ze het gevoel hebben dat ze niet genoeg tijd hebben om over te steken. Als dat gebeurt, brengen we veranderingen aan zodat ze veilig kunnen oversteken. We proberen ook preventief te zijn voor evenementen die het verkeer verstoren, zoals een voetbalwedstrijd, de boerenmarkt of de jaarlijkse Iron Man-competitie.

Vraag: Wat zijn enkele uitdagingen als vrouw in jouw vakgebied?

A: Toen ik begon, was ik de enige vrouwelijke ingenieur op mijn kantoor. Dat maakte het een beetje ongemakkelijk, vooral omdat ik net hierheen was verhuisd en niemand kende. Maar toen ik eenmaal begon te werken en bewees wat ik kon, werd het een stuk eenvoudiger. Mijn collega's zijn super aardig en zeer respectvol, dus mijn ervaring is positief.

En nu ben ik niet meer de enige vrouwelijke ingenieur. Wij hebben er nog één. We maken dus grote stappen in de richting van de toekomst, en ik ben benieuwd hoe de toekomst er in die termen uit zal zien.

Vraag: Welke veranderingen heb je gezien sinds je in het veld kwam?

A: Na de pandemie is een groot verschil de manier waarop we contact maken met het publiek.

We communiceren veel met hen voor, tijdens en na projecten. Vroeger gebeurde dat vooral met persoonlijke ontmoetingen, maar toen we eenmaal begonnen met Zooms en Skype, merkten we dat er veel meer mensen deelnamen. Het is geweldig dat technologie hen meer flexibiliteit heeft gegeven om verbinding te kunnen maken en feedback te kunnen geven.

Op het gebied van groene technologieën hebben we dan een stadsbreed beleid LED-conversie programma voor alle straatverlichting. Over het geheel genomen gebruiken LED's de helft van het wattage terwijl ze hetzelfde aantal lumen uitstralen. Dat bespaart dus niet alleen energie, maar vaak ook zorgt vaak voor nog betere verlichting en zichtbaarheid.

Vraag: Enig advies voor vrouwen die verkeerskunde willen studeren?

A: Ik zou graag zien dat de mensen die op ons kantoor werken beter aansluiten bij de diversiteit van onze gemeenschap. Om dat mogelijk te maken, moet een bredere diversiteit aan jonge mensen geïnteresseerd raken in deze banen. Dus als civiele techniek, transport of verkeerstechniek je interesseren, wees dan niet bang om ervoor te gaan.

Het is ook zo belangrijk om te genieten van wat je doet, omdat dit iets is dat je elke dag gaat doen, en je prestaties zullen laten zien of je ervan geniet of niet. Hoe meer je ervan geniet, hoe beter je het gaat doen en hoe meer mensen je zullen opmerken en respecteren.

Vraag: Wat zijn uw pro-specifieke tools?

A: Mijn belangrijkste hulpmiddelen zijn mijn computer en een heleboel software.

Ik moet een hebben krachtige laptop. Voor software gebruiken wij AutoCAD Civil 3D voor het ontwerp en Centrac voor de verkeerslichten. Als ik dan het veld in ga, moet ik uiteraard mijn vest dragen. Ik heb er een voor warm weer en een vest voor koud weer dat past over mijn jas.

Gretchen Avilés Piñeiro Bio

Gretchen Avilés Piñeiro behaalde een diploma burgerlijk ingenieur aan de Universiteit van Puerto Rico in Mayagüez. In 2015 begon ze te werken als verkeersingenieur voor de stad Madison, Wisconsin.

In september 2020 ontving ze een Mayor's Choice #TeamCity-prijs voor haar werk op het gebied van raciale en economische problemen. gelijkheidsprogramma's en het verbeteren van de connectiviteit en veiligheid voor degenen die lopen, rennen, fietsen, rijden of rijden Madison.

Schrijver Karuna Eberl Bio

Karuna Eberl levert regelmatig bijdragen aan Familie klusjesman. De afgelopen 25 jaar vertelde ze als freelance journalist en filmmaker verhalen over mensen, de natuur, reizen, wetenschap en geschiedenis. Eberl heeft talloze prijzen gewonnen voor haar schrijven Reisgids voor Florida Keys en haar documentaire, Het Guerrero-project.

Karuna Eberl, freelance schrijver en indiefilmproducent, behandelt de buiten- en natuurkant van doe-het-zelf en onderzoekt dieren in het wild, groen leven, reizen en tuinieren voor Family Handyman. Ze schrijft ook de Elf Procent-column van FH, over dynamische vrouwen in de bouwsector. Enkele van haar andere credits zijn onder meer de maart-cover van Readers Digest, National Parks, National Geographic Channel en Atlas Obscura. Karuna en haar man zijn ook bezig met de laatste fase van de renovatie van een verlaten huis in een bijna spookstad op het platteland van Colorado. Als ze niet aan het werk zijn, kun je ze zien wandelen en over de binnenwegen reizen, terwijl ze kamperen in hun zelf omgebouwde busje.