De elf procent: maak kennis met Jenny McCarthy, Stud Hugger Inventor

Deze FHM-serie laat lezers kennismaken met enkele van de vrouwen die het goedmaken 11 procent van het bouwpersoneel in de VS, waarbij verhalen over hun carrière in het veld onder de aandacht worden gebracht. Ken je iemand die we zouden moeten uitlichten? E-mail ons hier.

Jenny McCarthy was begin twintig en hielp haar vader een huis schilderen, toen ze een gesprek hoorde dat haar leven veranderde. Haar vader vertelde een vriend over behangschool en raadde het de zoon van de vriend aan. McCarthy vroeg haar vader of zij ook mee mocht. Hij moedigde haar niet alleen aan, hij hielp haar studieleningen veilig te stellen.

McCarthy zegde haar baan als secretaresse op en verliet voor het eerst het huis om de cursus van tien weken af ​​te ronden. Na haar afstuderen behangde ze vaak samen met haar vader als hij huizen schilderde, een bijbaantje naast zijn baan als geschiedenisleraar. Tien jaar lang floreerden de zaken.

"Meer dan dertig jaar geleden was behang de trend", zegt ze. "Toen dacht iedereen in een oogwenk: 'Nee, ik wil geen behang meer, laten we het er allemaal af halen.'"

McCarthy ging met zijn tijd mee en werkte dubbel om te leren schilder vaardigheden van haar vader. Al snel veranderde ze die kennis in een volwaardige tak van haar bedrijf. Meer recentelijk vertakt ze zich weer en lanceerde ze haar uitvinding, de Stud Hugger voor het ophangen van gipsplaten.

We spraken met McCarthy over haar mening over de staat van de schilder-, behang- en uitvindindustrieën.

V: Hoe heeft COVID uw bedrijf beïnvloed?

EEN: Voordat vaccins uitkwamen, ging het erg traag. Het was een deel van mijn werk vanwege de onbekende veiligheidsrisico's. Tijdens de downtime werkte ik aan Stud Hugger, het aanpassen van de verpakking, het verfijnen van supply chain-problemen en het werken aan merkherkenning. Het schildersbedrijf begon afgelopen herfst weer op te bouwen en sindsdien koester ik het.

Vraag: Welke schilderprojecten vallen je op?

EEN: Natuurlijk vallen al mijn vaste klanten op. Ze beschouwen ons min of meer als familie. De helft van de tijd dat we voor de deur staan, hebben ze koffie, en sommigen maken zelfs ontbijt of lunch voor ons. Die klanten waar je je leven lang aan vasthoudt.

Verder was er lang geleden een project met mijn broer Garrett, die muralist is. Het was een huis van miljoenen dollars in Cape Cod. We moesten twee 25-ft installeren. door 56-in. panelen van Garrett's muurschildering op een gewelfd plafond in deze gigantische foyer ongeveer 20 voet omhoog. Het leek toen 50. Wisten we helemaal waar we mee bezig waren? Echt niet. Maar soms moet je er gewoon voor gaan.

We rolden zware, niet-verdunde pasta op kleibasis op het hele plafondoppervlak, lieten het hechten en toen begonnen we het gewoon te doen. Het eindigde dat het geen eenvoudiger project had kunnen zijn. Het was naadloos. De eigenaar hield van alle wolken en engeltjes daarboven. We sprongen praktisch weg, het ging zo goed.

Q. Welke veranderingen heb je de afgelopen 10 jaar gezien?

A. Met HGTV en zo lijkt behang een comeback te maken, met een zware nadruk op brandpuntsmuren. De verf evolueert voortdurend, en je moet dat bijbenen of naar je plaatselijke moeder-en-pop verfwinkel gaan voor gedegen advies over verschillende scenario's. De moraal van dat verhaal is: als je niet weet wat het beste product is en de stappen om het toe te passen, vraag, vraag, vraag!

Q. Zijn er voor- of nadelen aan het vrouw zijn in het schildersvak?

A. Ik heb niet veel minpunten gezien, vooral niet als mijn eigen baas. Ik begon mijn vader te helpen in mijn tienerjaren. Hij zou mijn haar in een hoed steken, en ik was het rolluikmeisje op de oprit. Zijn theorie was dat klanten niet echt een meisje op het werk wilden zien.

Nadat ik was afgestudeerd, zag hij hoe klanten, vooral vrouwen, heel blij waren met een vrouw aan het werk. Er is een comfortniveau daar. Het heeft zijn toon echt veranderd.

Meestal zijn de jongens geweldig op vacaturesites, maar soms kom ik iemand tegen wiens mond openvalt als hij erachter komt dat ik de projectmanager of eigenaar ben.

Jaren geleden was er een oudere heer, de vader van mijn klant. Hij zei: "Weet je, je ontneemt de mannen de banen, nietwaar?" Ik lachte en zei: "Ja, dat doe ik!" Hij wist niet wat hij daarmee aan moest, dus verliet hij de kamer. Ik dacht, het is oké, de tijden zijn aan het veranderen, weet je? Het is nu zo heel anders.

Met dank aan Jenny McCarthy

Q. Heb je advies voor jonge vrouwen die willen gaan schilderen?

A. Soms heb je een paar scoots op het werk die je het leven zuur maken. Ze maken slimme opmerkingen en laten je weten dat ze niet blij zijn dat je op de werkplek bent. Laat ze weten dat je er bent om je werk te doen.

Als je je best doet, overtreft je de zoon van een geweer die een beetje onzeker is en je daar niet wil. Blaas ze voorbij met je werkethiek, kwaliteit en vasthoudendheid om te slagen. Maar houd altijd in je achterhoofd dat je niets te bewijzen hebt, behalve aan je klanten, die nooit zullen afdwalen als ze het gevoel hebben dat je voor hen zorgt.

Q. Kun je ons meer vertellen over je uitvinding, Stud Hugger?

A. Ik werd verliefd op alles wat met timmeren te maken had nadat ik een huis bouwen cursus 12 jaar geleden. Ik vertel mensen altijd dat ik denk dat ik een bever was in mijn vorige leven.

Toen ik klaar was met de cursus, vertelde mijn moeder me dat het pensioen van mijn vader bijna op was - hij was 10 jaar eerder overleden - en dat haar ongeveer $ 3.000 per maand zou dalen tot $ 700. De enige oplossing die ik kon bedenken om het ouderlijk huis te redden, was om de vervallen garage af te breken en een klein appartement in die ruimte te maken, zodat we het huis konden verhuren.

Uiteindelijk heb ik zelf aan verschillende aspecten ervan gewerkt, waaronder [gipsplaten] en multiplex aan de buitenkant. Dat was een beer, en op een ochtend werd ik wakker met een idee om het een stuk makkelijker te maken.

Stud Hugger is in feite een plank om lakens op te houden terwijl je ze installeert, alsof je een derde arm hebt. Je hebt geen schroeven of spijkers nodig om ze te bevestigen. Je hamert ze erop en tikt ze er dan gewoon af en hergebruikt ze. Als je ze end-to-end tegenover elkaar plaatst, vormt het ook een kanaal om mee te helpen elektrische of sanitair ruw-ins en het installeren van omsnoering voor spanten in sommige gevallen.

Hoewel deze de doe-het-zelvers echt helpen, profiteren ook kleinere algemene aannemers ervan. Terwijl we onze loopbaan in onze verschillende beroepen doorlopen, moeten we allemaal nadenken over een lang leven en onze ruggengraat, schouders en rug. Deze kunnen op de lange termijn helpen om de voorsprong te verminderen.

Vraag: Wat zijn uw pro-specifieke tools?

EEN: Ik ben een Benjamin Moore-verffan, vooral de Regal Select. Het laat je eruitzien als een rockster. Ik hou ook van hun dunne, 2-1 / 2-in. raamborstels. Ze vermoeien mijn handen niet zo snel, en jongen, je kunt er serieuze lijnen mee maken.

Hun 3/8-inch. dutje rolhoezen zijn de bom. Ze werpen niet af, en ze zijn mijn go-to voor de meeste muuroppervlakken. Er is ook een schuine borstelverlenger van Shur-Line die aan een verlengpaal wordt bevestigd. Ik gebruik het vooral om trappen in te zagen, dus ik hoef geen steigers op te hangen. Ik kan heel goed in de lijn snijden, als ik 's ochtends niet te veel koffie drink.

als laatste, Werner en Kleine gigantische ladders zijn mijn go-tos voor alles wat met ladders te maken heeft.

Schilder en uitvinder Jenny McCarthy Bio

Jenny McCarthy is al 34 jaar schilder en behanghanger. Ze bezit en exploiteert McCarthy Painting in South Hadley, Mass, en vond de Stud Hugger hulpmiddel. Tijdens haar professionele carrière als schilder, had McCarthy ook een nachtclub en een klein verhuisbedrijf. Ze is lid van de LGBT-gemeenschap en streeft er altijd naar een moeder te zijn waar haar honden over kunnen opscheppen.

Schrijver Karuna Eberl Bio

Karuna Eberl levert regelmatig bijdragen aan: FamilyHandyman.com. Ze bracht de laatste 25 jaar door als freelance journalist en filmmaker en vertelde verhalen over mensen, natuur, reizen, wetenschap en geschiedenis. Ze heeft talloze prijzen gewonnen voor haar schrijven, haar Reisgids Florida Keys en haar documentaire Het Guerrero-project.

Karuna schrijft over dieren in het wild, natuur, geschiedenis en reizen voor tijdschriften, kranten en websites inclusief National Geographic, Nationale parken, Discovery Channel, Atlas Obscura en het Hoge Land Nieuws. Ze produceerde ook een aantal onafhankelijke films en regisseerde de documentaire The Guerrero Project, over de zoektocht naar een gezonken slavenschip. Zij en haar man, Steve, schreven een bekroonde gids voor de Florida Keys en zijn momenteel een verlaten huis in een spookstad volledig aan het renoveren. Ze heeft een B.A. in journalistiek en geologie van de Universiteit van Montana. Lid van OWAA, SATW.