Wat u moet weten over leemgrond voor uw tuin

In de loop van de eeuwen verweren wind en water geleidelijk aan rotsen, waardoor ze worden afgebroken tot deeltjes die helpen bodem vormen. Dat zilte zand in je tuin zou ooit een torenhoge granieten klif kunnen zijn geweest. Die klei? Het kan afkomstig zijn van een lavastroom van basalt of kalksteen die zich onder een oude zee heeft gevormd.

Waar het ook vandaan komt, zodra het aarde wordt, classificeren we het op basis van deeltjesgrootte. Zand heeft de grootste deeltjes. Clay heeft de beste. Slib zit daar ergens tussenin. Mix dit trio samen en voilà! — je hebt leem, de godin van tuingronden.

Wat is leemgrond?

Leemgrond is een uitgebalanceerd mengsel van zand, slib en klei, ideaal om te kweken tuinplanten. Het mineraalgehalte van leem en de manier waarop de drie deeltjesgroottes samenwerken, maken het extreem vruchtbaar.

De grotere zandkorrels voorkomen dat de grond verdicht, waardoor deze goed afvloeit en zuurstof bij de plantenwortels kan komen. De extra ruimtes tussen het zand wormen aantrekken en micro-organismen. Het slib helpt het zand en de klei te vermengen, houdt vocht vast en is ook een goede thuis voor micro-organismen en rottend organisch materiaal (humus).

De klei houdt ook water vast in de grond. Bovendien is het negatief geladen, wat positief geladen voedingsstoffen zoals calcium, ijzer, kalium, fosfor en magnesium aantrekt.

"De ideale bodem, leem genaamd, bevat alle drie deze deeltjes van verschillende grootte in relatief gelijke hoeveelheden", zegt Em Shipman, uitvoerend directeur van KidsGardening.org.

Wat zijn de voordelen van leembodem?

Leemgrond wordt als ideaal beschouwd voor tuinfruit, groenten en bloemen omdat het:

• Laat het water er langzaam genoeg doorheen stromen zodat de planten het kunnen krijgen, maar snel genoeg om te voorkomen dat het drassig wordt;
• Houdt een overvloed aan voedingsstoffen vast;
• Houdt plantenwortels geoxygeneerd;
• Is bestand tegen droogte.

Wat zijn de nadelen van leembodem?

Er zijn er geen voor groente en bloementuinen.

Welke planten houden niet van leemgrond?

Sommige tuinders die wortelgewassen en knollen verbouwen, of wonen waar het veel regent, willen misschien meer zanderige grond voor een gemakkelijke oogst en een betere afwatering. Ook wat oorspronkelijke planten die evolueerde en zich aanpaste aan lokale bodemgesteldheid kan prima zonder leemgrond.

Bij twijfel kunnen apps zoals NatuurID kan u helpen bij het bepalen van de beste grondmix en voedingsstoffen voor bepaalde planten.

Hoe weet ik of ik leemgrond heb?

Naast het nemen van een monster naar een laboratorium voor een bodem test, de gemakkelijkste manier is een squeeze-test. Neem een ​​handvol vochtige aarde en vorm er een bal van. Als het leem is, wordt het samengedrukt tot een losse bal die gemakkelijk afbrokkelt.

"Als er geen bal wordt gevormd, is het zandgehalte te hoog", zegt dr. Tony Provin, bodemchemicus en professor aan de Texas A&M University. "Als de gevormde bal zou kunnen worden gebruikt door het plaatselijke jeugdhonkbalteam, is het kleigehalte waarschijnlijk hoog."

Hoe leemgrond te maken?

Laten we eerst het verschil verduidelijken tussen de definitie van de bodemwetenschap en het algemene gebruik van het woord leem. In de wetenschap is leem grond met een uitgebalanceerd mengsel van zand, slib en klei. Gewoonlijk verwijst het naar voedselrijke, kruimelige tuingronden die organisch materiaal bevatten.

"Technisch gezien kun je je tuingrond niet in leem veranderen door zand of klei toe te voegen, want dat resulteert in een modderige puinhoop, of erger nog, bijna beton", zegt Shipman.

Maar je kunt meer leembodem creëren in de gewone zin van het woord door organische stof toe te voegen. Dat verbetert de bodem structuur, of hoe goed de bodemdeeltjes bij elkaar worden gehouden door humus, de lijmachtige substantie die ontstaat wanneer organisch materiaal uiteenvalt.

"Een bodem met een goede structuur heeft veel van deze klonten, aggregaten genaamd, die zware kleigrond losmaken en zandgronden helpen vocht en voedingsstoffen vast te houden", zegt Shipman.

Dus de beste manier om uw grond leemachtiger te maken, is door organisch materiaal toe te voegen zoals compost, geraspte bladeren, gemaaid gras of gecomposteerde mest.

Regenwormen, microben en andere bodemdieren consumeren en breken dit organische materiaal af, transformeren het en geven de voedingsstoffen die het bevat vrij in vormen die planten kunnen opnemen. De lijmachtige humus, die bodemdeeltjes bindt en de bodemstructuur verbetert, vormt zich tijdens de afbraak.

Naar pas je grond aan:

1. Voeg twee of drie centimeter organisch materiaal toe. De ideale tijd is in de herfst, maar je kunt het ook in het vroege voorjaar doen.
2. Werk de organische stof in de bovenste 15 tot 20 centimeter aarde met een schop of rototiller en wacht dan met planten tot de lente rond rolt. Overdrijf niet met rototilling om schade aan het bodemleven te voorkomen.
3. Als je in het voorjaar vers (ongecomposteerd) organisch materiaal toevoegt, wacht dan twee tot vier weken voordat je gaat planten om het materiaal te laten afbreken. Anders kunnen microben sommige voedingsstoffen "opsluiten", zodat planten er niet bij kunnen. U kunt echter op elk moment volledig gecomposteerd materiaal toevoegen en Plant zaden of zaailingen meteen.

Kun je leemgrond kopen?

Ja. “Hoewel kwaliteit bovengrond is duurder dan goedkope vulaarde, het is de investering waard als je een overvloedige tuin wilt laten groeien, "zegt Shipman.

Voor tuinen beveelt Shipman een mengsel van bovengrond en compost aan. Voor degenen die technischer willen worden, biedt Provin dit advies:

"Zoek waar mogelijk tijdens de aankoop van grond naar de overvloed aan bodems (natuurlijk voorkomend) aggregaten), aangezien wortels niet door individuele zand-, slib- of kleideeltjes groeien, maar om deze grond heen aggregaten. Het ontbreken van aggregaten, zelfs in een bodem met een leemstructuur, is een probleem met de wortelcapaciteit.”

Hoe leemgrond te onderhouden?

Als je eenmaal geweldige leemgrond hebt gemaakt, zal je tuin een tijdje prachtig zijn. Maar uiteindelijk moeten voedingsstoffen worden aangevuld.

“Bodemverbetering is geen eenmalige opgave”, zegt Shipman. "Het is eerder een continu proces waarbij jaarlijks organisch materiaal aan de bodem wordt toegevoegd."

Hier zijn enkele methoden om uw leemgrond te onderhouden:

1. Organisch materiaal: Je kunt elke herfst of lente in organische stof bewerken, op dezelfde manier waarop je eerst je leembodem hebt gemaakt. Je kunt in de herfst ook mulch (zoals bladeren) toevoegen aan de bodem beschermen tijdens de winter.
2. Wacht niet te lang: Door de grond te veel te bewerken, komt de opgeslagen stikstof vrij in de atmosfeer en worden voedingsstoffen weggespoeld. Het verstoort ook de habitat die wordt gecreëerd door miljarden nuttige micro-organismen. "Meer specifiek, veel tuinders bewerken de grond te veel en vernietigen vervolgens de inheemse bodemaggregatie en maken de ontwikkelende aggregatie ongedaan, waardoor wortel- en waterproblemen ontstaan", zegt Provin.
3. Dekgewassen:Bodembedekkers geplant tussen groeiseizoenen kan de bodem beschermen tegen erosie door deze te verrijken met voedingsstoffen. Alfalfa, boekweit, gerstemout, mosterd, peterselie, radijs, rogge, rode klaver, tarwe en wintererwten zijn allemaal goede bodembedekkers.

Nog een truc voor een gezonde bodem: inheemse planten planten.

"De wortelstelsels van veel inheemse planten zijn complex en groot", zegt Mary Phillips, senior director bij Tuin voor dieren in het wild. "Ze helpen koolstof vast te leggen en hun wortelkanalen helpen bij het wegvloeien van water en de opname in de bodem."

Provin raadt u ook aan om:

• Loop niet op tuingrond, zeker niet als deze nat is. Voetgangers kunnen de grond verdichten en het voor planten moeilijker maken om te wortelen.
• Test de grond jaarlijks. Er kunnen problemen ontstaan ​​door overbemesting, die te veel fosfor en oplosbare zouten introduceert en de pH van de grond kan beïnvloeden.

Karuna schrijft over dieren in het wild, natuur, geschiedenis en reizen voor tijdschriften, kranten en websites inclusief National Geographic, Nationale parken, Discovery Channel, Atlas Obscura en het Hoge Land Nieuws. Ze produceerde ook een aantal onafhankelijke films en regisseerde de documentaire The Guerrero Project, over de zoektocht naar een gezonken slavenschip. Zij en haar man, Steve, schreven een bekroonde gids voor de Florida Keys en zijn momenteel bezig met het volledig renoveren van een verlaten huis in een spookstad. Ze heeft een B.A. in journalistiek en geologie van de Universiteit van Montana. Lid van OWAA, SATW.