7 rodzimych pszczół na Twoim podwórku

Pszczoły miodne cieszą się dużym zainteresowaniem, ale są dziesiątki rodzimych gatunków pszczół, które ciężko pracują, którym przydałaby się Twoja pomoc. Poznajmy kilku z nich.

„Trzmiele to supergwiazdy zapylające ze względu na ich duże rozmiary, dużą ilość włosków i zdolność przystosowywania się do zbierania pyłku z wielu różnych roślin” – mówi Lerman.

Potrafią zapylić sześć kwiatów w czasie, jaki pszczoła miodna dotrze do jednego, cały czas pakując nektar i pyłek do koszyczków (corbiculae) na tylnych łapach, aby zabrać je z powrotem do ula. Wąchają także kwiaty po ich odwiedzeniu.

„Te pszczoły zbierają pyłek zwany „zapylaniem brzęczącym”, podczas którego wykorzystują klatkę piersiową mięśnie, aby wywołać wibracje, które uwalniają suche ziarna pyłku z pylników kwiatu” – mówi Ali.

Ambasadorzy uroku, trzmiele są łatwe do zidentyfikowania jako rodzaj po ich dużych rozmiarach i futrzanym, często czarno-żółtym ciele. Te ulubieńce występują w całych Stanach Zjednoczonych, a 50 rodzimych gatunków gniazduje głównie pod ziemią lub w szczelinach.

Jeśli masz pomidory, na pewno chcesz mieć trzmiele w swoim ogrodzie, ponieważ ich kwiaty wymagają zapylenia przez szum. Trzmiele są także pokarmem dla ptaków, pająków, os, borsuków, lisów i niedźwiedzi.

Pszczoły stolarskie – czasami nazywane łagodnymi olbrzymami lub pluszowymi misiami pszczół – przypominają trzmiele, ale mają gładkie, błyszczące grzbiety. Przenoszą również pyłek na swoich futrzanych nogach, a nie w koszach z pyłkiem.

Gniazdują samotnie lub z kilkoma innymi pszczołami w okrągłych tunelach, które wygryzły żuchwami z drewna. Można je powszechnie spotkać w południowych Stanach Zjednoczonych, od Arizony po Florydę, a następnie na wschodnim wybrzeżu po Nowy Jork.

Czasami dostają zły rap do robienia dziur i zakładania gniazd w naszych drewnianych słupkach ogrodzeniowych i domach, ale tak naprawdę nie zjadają drewna. Podobnie jak wszystkie inne pszczoły, czerpią pożywienie z pyłku i nektaru. I rzadko powodują poważne szkody. Jeśli więc możesz, najlepiej zostawić je w spokoju, aby mogły pracować nad magią ekosystemu.

Oprócz tego, że są sprawnymi zapylaczami, są zjadane przez wielu członków ekosystemu, w tym dzięcioły, osy, szerszenie, jaszczurki, gekony i pająki.

Więcej pszczół z zębami! Samice ścinaczy liści używają gryzaków (żuchw) do obcinania liści roślin w celu wyściełania ich gniazd.

„Ich działalność lęgowa pozostawia po sobie schludne, zaokrąglone dziury róże, redbud i inne liście, dlatego niektórzy uważają je za szkodniki ogrodowe” – mówi Shepherd. „Ale zasługują na PR-ową przemianę!” Rzeczywiście nie szkodzą roślinom, a jedynie niszczą ich estetykę.

Pszczoły wycinające liście występują w wielu rozmiarach, ale można je odróżnić od innych rodzin pszczół, ponieważ samice mają włosy zbierające pyłek na spodniej stronie odwłoków zamiast na nogach. Mają także większe głowy ze względu na szczególnie umięśnione szczęki. Można je spotkać na terenie całego kraju.

Niektórzy ludzie budują domki dla pszczół, aby zwabić je i pszczoły murarki do swoich ogrodów. Milam w większości przypadków ostrzega przed tym, ponieważ na konstrukcjach prawie zawsze pasożytują osy, muchy i ptaki.

Ponieważ murarki są samotnikami i nie wytwarzają miodu – dlatego nie muszą się martwić o ochronę królowe i ich słodka, lepka skrytka — są zazwyczaj bardziej wyluzowane niż ich ule kuzyni.

Należą do tej samej rodziny co pszczoły liściaste, dlatego też zbierają pyłek na brzuchu. Te super zapylacze są również mądre i decydują się na zagnieżdżenie w dogodnej odległości 90 metrów od najlepszych grządek kwiatowych.

Pszczoły murarki są jednymi z pierwszych pszczół, które wychodzą i witają nas wiosną. Są nieco mniejsze od pszczół miodnych i występują w kolorze zielonym, niebieskim lub czarnym, czasem z metalicznym odcieniem. Można je spotkać na terenie całego kraju, głównie w lasach i na pustyniach.

„Nazwę swoją zawdzięczają zdolności do używania błota do tworzenia przegród między pojedynczymi jajami” – mówi Ali. „Pszczoły murarki są Twoimi przyjaciółmi zwłaszcza wtedy, gdy uprawiasz rośliny kwitnące wczesną wiosną lub drzewa owocowe. Możesz zachęcić je do wprowadzenia do swojego ogrodu, wystawiając je domy pszczół.”

Pyłek dyni jest gorzki i niewiele owadów jest w stanie go strawić. To świetna wiadomość dla pszczół dyniowych! Te persnickety brzęczyki żerują wyłącznie na zdusić i tykwa (dyniowate).

Wstają też wcześniej niż większość pszczół i docierają do kwiatów dyni wcześnie rano, gdy się otwierają. Wygodnie żyją poniżej roślin, które zapylają.

„Ich rośliny pochodzą z południowego zachodu, ale obecnie można je spotkać wszędzie dzięki przenoszeniu upraw przez ludzi” – mówi Shepherd. „A pszczoły poszły za dyniami. Pszczoły dyni są niezwykle mobilne i potrafią znaleźć obszary obsadzone tymi roślinami, takie jak farmy, ogrody społecznościowe i podwórkach.”

Pszczoły dyniowe są bardziej powszechne na południowo-zachodniej pustyni, skąd pochodzi dynia. Jednak począwszy od około 1000 lat temu podążali za ludzkim rolnictwem do zachodniego obszaru Intermountain i dalej, do Nowej Anglii, a ostatnio na północny zachód. Wyglądem przypominają pszczoły miodne, ale są nieco masywniejsze, mają okrągłą twarz i dłuższe czułki.

Olśniewające pszczoły o obrzydliwym imieniu, pszczoły potowe występują w różnych pięknych kolorach. Wiele z nich jest metalicznych, jak jasnozielony i nakrapiany złotem Agapostemon (metaliczna pszczoła potowa).

Tak, przyciąga je nasz pot, który zjadają, aby zyskać cenną sól i wilgoć. Odwiedzą Twoje ręce lub nogi, aby obmyć pot, nie myśląc o użądleniu. Ale te gniazda naziemne żywią się pyłkiem i ogólnie wolą dzikie kwiaty od spoconych ogrodników.

„Są niezwykle aktywnymi zapylaczami” – mówi Ali. „Przetrwanie wielu roślin, w tym niektórych upraw, zależy od pszczół potowych”. Niektóre z nich obejmują arbuz, lucernę i słoneczniki. Jeśli chcesz, aby w Twoim życiu było więcej pszczół potowych, posadź nawłoć i astry, zbyt.

Pszczoły potowe występują na całym świecie, a w samych Stanach Zjednoczonych występuje ponad 1000 gatunków. Ponieważ można je przystosować i można je znaleźć w zaburzonym środowisku, takim jak nasze ogrody warzywne i kwiatowe, prawdopodobnie je spotkamy. Ich drapieżnikami są pająki i ważki.

„Pszczoły długorogie są bardzo charakterystyczne ze względu na wyjątkowo długie czułki samców” – mówi Shepherd. „Samce można również spotkać śpiące w kwiatach”.

Tak, jeśli wczesnym rankiem znajdziesz średniej wielkości puszystą pszczołę z wyjątkowo długimi czułkami, zwiniętą w kłębek i spokojnie śpiącą w kwiacie, gratulacje! Być może właśnie znalazłeś długorogą pszczołę wylegującą się w jej nieodpartym uroku.

Oprócz tego, że są urocze, pszczoły długorogie są ważnymi zapylaczami w całym kraju, zarówno w miastach, jak i na obszarach wiejskich. Niektóre z nich mają kluczowe znaczenie dla zdrowia prerii z dzikimi kwiatami. Jeśli chcesz mieć w życiu długie rogi, posadź kwiaty o otwartych twarzach, takie jak astry, stokrotki I słoneczniki w mnóstwie słońca.

A jeśli kiedykolwiek będziecie w Europie, Afryce Północnej i poza nią, poszukajcie rośliny zwanej storczykiem pszczelim, która namawia samce do prób kojarzenia się z jej kwiatami w celu zapylenia. Kwiat emituje nawet feromony samicy pszczoły długorogiej, aby oszukać niczego niepodejrzewającą Romę (pszczołę).

Niezależna pisarka i niezależna producentka filmowa Karuna Eberl zajmuje się majsterkowaniem na świeżym powietrzu i przyrodą, odkrywaniem dzikiej przyrody, ekologicznym życiem, podróżami i ogrodnictwem dla Family Handyman. Pisze także kolumnę Eleven Percent w FH poświęconą dynamicznym kobietom zatrudnionym w budownictwie. Do innych jej osiągnięć należą marcowe okładki Readers Digest, National Parks, National Geographic Channel i Atlas Obscura. Karuna i jej mąż są także na ostatnim etapie renowacji opuszczonego domu w wymarłym miasteczku na wiejskich terenach Kolorado. Kiedy nie pracują, można je spotkać wędrujące po zaułkach, biwakujące w samodzielnie przerobionej furgonetce.