Samotne pszczoły: niedocenieni bohaterowie natury

Między Kubuś Puchatek I Film o pszczołach, pokolenia zafascynowały się pszczołami miodnymi. Wmawiano nam również, że pszczoły miodne są głównie odpowiedzialne za zapylanie. Jednak tak nie jest.

Na całym świecie występuje ponad 20 000 gatunków pszczół, z czego około 4000 pochodzi z Ameryki Północnej. Tylko 10% tych gatunków to pszczoły społeczne, takie jak pszczoły miodne i trzmiele. Pozostałe 90% to pszczoły samotne.

Wielu z nas może nie zdawać sobie sprawy z istnienia pszczół samotnych, ale odgrywają one niezastąpioną rolę w zapylaniu roślin, kwiatów i upraw. Poprosiliśmy dwóch ekspertów, aby wyjaśnili wszystko, co musisz wiedzieć o tych owadach, w tym, w jaki sposób możesz pomóc im się rozwijać, ponieważ wiele gatunków liczba samotnych dzikich pszczół spada.

Czym są pszczoły samotne?

Pszczoły samotnice są wyjątkowymi zapylaczami w przydomowych ogrodach, gospodarstwach rolnych i sadach. Jak sama nazwa wskazuje, żyją niezależnie – nie w kolonii z królową i robotnicami, jak pszczoły miodne i trzmiele.

Zapytaliśmy Mary Phillips, dyrektor ds. strategii i certyfikacji siedlisk rodzimych roślin Programy Garden for Wildlife/Certified Wildlife Habitat w National Wildlife Federation, o nich.

"Bardzo rodzime pszczoły gniazdują samotnie” – mówi. „Nie tworzą uli, nie produkują miodu ani nie prowadzą wspólnego trybu życia. Zamiast tego składają jaja w szeregu maleńkich komór w tunelach w ziemi, w wydrążonych łodygach roślin lub w gnijącym drewnie”.

Każda samica buduje gniazdo, zbiera pyłek i nektar oraz składa jaja bez pomocy innych pszczół.

Wiadomo również, że samotne pszczoły są przyjazne, delikatne, łatwe w hodowli i przyjemne w obserwacji. Dave Hunter, założyciel i właściciel Pszczoły koronnei autor Rewolucja murarki, mówi: „Celem samotnych pszczół jest przetrwanie i złożenie jaj. Są niezwykle delikatne. Można je nawet trzymać w dłoni.”

Mają także kluczowe znaczenie dla przetrwania Ameryki Północnej rośliny rodzime, inne dzikie zwierzęta i ludzie. „Świadczą usługi ekologiczne dla gleby i są świetnymi zapylaczami ogrodowymi rodzimych bylin, a także niektórych warzyw” – mówi Phillips.

Rodzaje pszczół samotnych

marcophotos/Getty Images

Jedna czwarta samotnych pszczół żyje w jamach — tunelach utworzonych przez inne owady, pustych łodygach roślin oraz sztucznych domkach i hotelach dla pszczół. Hunter twierdzi, że trzy czwarte żyje w ziemi i składa jaja w tunelach tuż pod powierzchnią.

Przykładami pospolitych pszczół samotniczych są murarki, pszczoły stolarskie, pszczoły potowe i pszczoły obcinające liście, które są zapylaczami ogólnymi, które odwiedzają różnorodność kwiatów, owoce i warzywa.

„Pszczoły murarki są cenne ze względu na swoją zdolność zapylania rodzimych upraw owoców i orzechów i są coraz częściej wykorzystywane w rolnictwie komercyjnym” – powiedział Phillips. „Nazwę murarki otrzymały ze względu na sposób, w jaki używają gliny do tworzenia przegród w swoich gniazdach i uszczelniania wejścia”.

Pszczoły górnicze, tynkarskie i kopiące mogą żerować wyłącznie na określonych roślinach żywicielskich w promieniu około 150 metrów od ich obszaru lęgowego.

Co sprawia, że ​​samotne pszczoły są wyjątkowe?

Pewne cechy odróżniają je od bardziej znanych pszczół miodnych i trzmieli.

Kłujący

Według Phillipsa tylko 30% samic pszczół samotników ma żądło, z którego skorzystają tylko wtedy, gdy oni sami lub ich miejsce lęgowe będą zagrożone. Dlatego zazwyczaj możesz bezpiecznie trzymać pszczoły samotnice w dłoni i nie potrzebujesz specjalnego sprzętu ochronnego, gdy hodujesz je na swoim podwórku.

Zbiór pyłków

Istotną różnicą między pszczołami samotnymi a pszczołami miodnymi jest sposób zbierania pyłku. Pszczoły miodne delikatnie lądują na kwiatach i zbierają pyłek na swoich ciałach. Tworzą pastę, mieszając pyłek ze śliną, a następnie przechowując go w jukach na tylnych łapach. Nie skutkuje to jednak skutecznym zapylaniem.

Z drugiej strony samotne pszczoły skutecznie rozprzestrzeniają pyłek, który jest niezbędny dla roślin.

„Pszczoły samotne nie są tak wyrafinowane jak pszczoły miodne” – powiedział Hunter. „Wpadają w kwiat, a większość pyłku opada, ponieważ jest on noszony luźno na ich suchych, owłosionych ciałach. W rezultacie rozprzestrzeniają więcej pyłku. Chociaż słabo zbierają pyłek, lepiej go rozprzestrzeniają.

Koło życia

Pszczoły samotne mają znacznie szybszy cykl życiowy niż pszczoły miodne.

„Pszczoły samotne żyją przez około rok, a większość tego czasu spędzają na rozwoju w komorze lęgowej, w której wykluwają się i przepoczwarzają” – mówi Phillips. „Ich dorosłe życie, w którym są aktywne, trwa około trzech do ośmiu tygodni. Samice żyją zwykle nieco dłużej, ponieważ muszą zbudować gniazdo i złożyć jaja.

Według Huntera żyją od roku, ale latają tylko przez około sześć tygodni. Dla porównania średnia długość życia w przypadku królowej pszczół miodnych żyje do pięciu lat, podczas gdy robotnice żyją zwykle od dwóch do sześciu tygodni latem i około 20 tygodni zimą.

Jak uratować pszczoły

Okazało się to nie pszczoły miodne trzeba ratować — to samotne pszczoły. Jak mówi Phillips: „Te pszczoły stoją w obliczu zagrożeń, od utraty siedlisk i pestycydów po choroby i… konkurencja ze strony wprowadzonych gatunków, wraz ze zmianami klimatycznymi, które mogą mieć wpływ na ich gniazdowanie zachowania.”

Hunter mówi, że możesz pomóc hoduj samotne pszczoły na swoim podwórku. „Moja firma uczy ludzi prostych praktyk opiekowania się pszczołami zakładającymi gniazda i hodowania ich w jamach” – mówi Hunter. „Współpracujemy z naukowcami, aby zrozumieć pszczoły i wierzyć w nauczanie, dzięki któremu zmiany mogą nastąpić”.

Oto kilka innych sposobów, aby pomóc:

• Przestań rozpylać pestycydy na trawniku i poproś sąsiadów, aby zrobili to samo.
• Przyciągnij rodzime pszczoły samotnice do swojego ogrodu, sadząc rodzime rośliny kwitnące, np zwornikowe rośliny żywicielskie.
• Upewnij się, że pszczoły zakładające gniazda naziemne mogą zakopywać się w ziemi i zapewnij odpowiednie wgłębienia dla pszczół zakładających gniazda.
• Buduj świadomość, edukując innych na temat pszczół samotników — powiedzmy, udostępniając link do tej historii znajomym i obserwującym w mediach społecznościowych.

Sandi Schwartz jest wielokrotnie nagradzaną autorką książki „Finding Ecohappiness: zabawne zajęcia przyrodnicze, które pomogą dzieciom poczuć się Szczęśliwszy i spokojniejszy” oraz niezależny dziennikarz specjalizujący się w zrównoważonym rozwoju, domu i ogrodzie, ekologicznym życiu, naturze i dobra kondycja. Jej prace publikowano w The Washington Post, National Geographic, Yahoo!, BobVila.com, Earth911, mindbodygreen, Verywell i wielu innych publikacjach. Lubi relaksujące spacery i przejażdżki rowerowe, sztukę przyrodniczą i swój nowy ogród medytacyjny.