Schimmeltesten: hoe te testen op schimmel in huis

Schimmel is overal. Het is een soort schimmel die groeit uit kleine sporen die in de lucht zweven. Het kan bijna overal groeien waar sporen landen en vocht en een comfortabele temperatuur vinden, tussen 40 en 100 graden F. Meestal omvat dat ongeveer elke vochtige plek in uw huis. Je kunt gemakkelijk het meest zichtbare type schimmel zien, meeldauw genaamd, dat begint als kleine, meestal zwarte vlekken, maar vaak uitgroeit tot grotere kolonies. Het is een van de gemakkelijkere manieren om te zien of je schimmel hebt. Het is het zwarte spul dat je ziet in de voegen van je douche, op vochtige muren en buiten op de oppervlakken van terrasplanken en geverfde gevelbeplating, vooral in vochtige en schaduwrijke gebieden. Een beschimmeld oppervlak is vaak moeilijk van een vuil te onderscheiden. Om te testen op schimmel en meeldauw en om te zien of je huis schimmel heeft, dep je gewoon een paar druppels huishoudbleekmiddel op het zwartgeblakerde gebied. Als het na één tot twee minuten lichter wordt, heb je meeldauw. Als het gebied donker blijft, heb je waarschijnlijk vuil.

Meeldauw is een oppervlaktevorm die de structuur van uw huis niet beschadigt. Maar andere soorten schimmel veroorzaken rot. Als u wilt weten hoe u schimmel in uw huis kunt vinden, onderzoek dan het verdachte gebied met een schroevendraaier of ander scherp voorwerp als test op schimmel. Als het hout zacht is of afbrokkelt, hebben de schimmels greep en is het rotten begonnen.

Het Center for Disease Control beveelt routinematige bemonstering van schimmels niet aan en het is over het algemeen niet nodig om de soort schimmel te identificeren, omdat het toch allemaal moet worden verwijderd. Testen kan duur zijn en er zijn geen normen vastgesteld voor het beoordelen van een acceptabele hoeveelheid voor testen.

Hoewel er duizenden verschillende soorten schimmels en meeldauw zijn, hebben ze allemaal twee dingen gemeen: de eerste is dat het hun missie op aarde is om de organische wereld om hen heen te verteren. De tweede is dat ze allemaal vocht nodig hebben zodat hun kleine spijsverteringsenzymen aan het werk kunnen. Er zijn verschillen tussen schimmel en meeldauw, maar voor onze doeleinden kunnen we de hele bende schimmel noemen. Schimmels zijn geen planten of dieren. Het zijn microscopisch kleine organismen die enzymen bevatten (verantwoordelijk voor vertering en afbraak) en sporen (die verantwoordelijk zijn voor reproductie). Schimmel leeft in het schimmelkoninkrijk: een rijk dat paddenstoelen, gist en andere schijnbaar onsmakelijke karakters omvat. Maar de waarheid is dat deze rottende organismen helemaal niet onsmakelijk zijn. Zonder hen zouden omgevallen bomen, dode dieren en gevallen groenten niet vergaan. Ons land zou steeds hoger en hoger worden opgestapeld met dood materiaal. We zouden geen voedsel en medicijnen hebben zoals kaas en penicilline. De problemen ontstaan ​​wanneer schimmel begint te kauwen op dingen waarvan we niet willen dat ze het doen - het uiterlijk, de geur en de structurele integriteit van uw huis beïnvloeden.