Wat u moet weten over gemeenschappelijk meer- en vijveronkruid

1/17

Identificatie van vijveronkruid

Alle meer- en vijveronkruiden zijn niet hetzelfde. Velen bieden onderdak en voedsel voor vissen en andere dieren in het wild. Sommige zijn inheemse soorten, endemisch in de regio, die van vitaal belang zijn voor het ecosysteem van de vijver of het meer. In Noord-Amerika is de noordelijke watermilfoil inheems. Euraziatische watermilfoil is een niet-inheemse.

Voordat u beslist of u: meer- of vijveronkruid verwijderen, start op het identificeren van dat onkruid. Bestudeer ze zorgvuldig, zodat u ze niet voor inheemse soorten aanziet.

Sommige algen en onkruid drijven op het oppervlak. Anderen worden geclassificeerd als onder water (meestal onder water) of opkomend (meeste kustplanten). Als u deze kenmerken kent, kunt u het onkruid in uw meer of vijver goed identificeren.

Lokale afdelingen van natuurlijke hulpbronnen, staat landbeurs universiteiten en uitbreidingsdiensten kunnen uitstekende bronnen zijn voor hulp bij het identificeren van wateronkruiden. We vroegen Steve McComas (ook bekend als The Lake Detective) van:

Blauwe waterwetenschap in St. Paul, Minnesota om ons te helpen deze lijst met 16 veelvoorkomende wateronkruid en algen en wat u eraan kunt doen.

2/17

Biezen

Ook gekend als rieten of potloodriet, lisdodde worden beschouwd als een waardevol onderdeel van het ecosysteem van een meer. Ze groeien in moerassen en langs oevers van meren en vijvers tot twee meter diep en kunnen vijf tot drie meter boven het water uitstijgen.

Biezen creëren leefgebieden voor paaiende vissen en bieden voedsel voor watervogels en vogels. Zo zullen koperwieken merels nestelen of nestelen in biezen. Je kunt handmatig genoeg verwijderen om een ​​kanaal te maken voor boot- of zwemtoegang.

3/17

Canadese waterpest (Elodea)

Dit inheemse soorten kan worden gevonden in meerdiepten tot 10 voet. Het produceert zuurstof en leefgebied, maar kan ook dicht en hinderlijk zijn. Het kan met de hand worden getrokken, geharkt of gesneden, maar zorg ervoor dat u alle losse fragmenten opruimt die opnieuw kunnen wortelen in nieuwe plekken. Herbiciden kunnen ook effectief zijn als ze zorgvuldig worden gebruikt.

4/17

Cattails

Gehybridiseerde lisdoddes kunnen zijn: invasief en agressief, en verspreid via wortelstokken. Ze worden snel vijf tot zes voet lang en kunnen worden ingekort of opgegraven. Inheemse soorten, zelfs de hybriden, bieden voordelen: het filteren van water voor een betere kwaliteit, het bieden van leefgebied voor vogels en het stabiliseren van sediment.

5/17

Coontail

Vergelijkbaar met duizendbladachtigen, maar met stijvere, stekeligere bladeren, kan dit onkruid (ook bekend als hoornblad) onder water groeien tot een diepte van maximaal 6 meter. Omdat het belangrijk is om watervogels en vissen te gebruiken als voedsel en leefgebied, wordt aanbevolen om alleen het gebied vrij te maken dat nodig is voor: recreatie. McComas zegt dat zijn zwakke wortelachtige houvast het vrij eenvoudig maakt om twee of drie keer per seizoen uit je strandgebied te harken.

6/17

Krullend Vijverkruid

Deze wiet, met bladeren met golvende randen die eruitzien als lasagne-noedels, kan dichte matten creëren en andere soorten verdringen. Maar het kan ook in het vroege seizoen onderdak en voedsel bieden voor het vijverleven. Als het hinderlijk is, hark het dan of snijd het terug. Het sterft natuurlijk terug tegen half juli.

7/17

Eendenkruid

Deze kleine ronde vlekjes groen die zich via watervogels van meer tot meer verspreiden, kunnen beginnen als een paar stippen en het oppervlak van een vijver of een klein meer in een kwestie van dagen. Eendenkruid kan water van zuurstof beroven, wat de vissen doodt.

Gebruik makend van een beluchter helpt, want eendenkroos heeft stilstaand water nodig om te gedijen. Voor uitgebreide eendenkruidplagen kan chemische bestrijding nodig zijn.

8/17

Euraziatische watermilfoil

Deze agressieve niet-inheemse soort wordt meestal drie tot negen voet lang onder water, maar hij kan wel 20 voet hoog worden. het gemakkelijk snauwt motoren, en elk fragment dat van de plant afbreekt, kan wortel schieten en nieuwe invasieve bedden beginnen.

Dit onkruid kan worden geharkt of geruimd met snijbladen of worden behandeld met herbicide. Identificeer zorgvuldig, want het kan lijken op inheemse watermilfoil-soorten of coontail.

9/17

Bloeiende stormloop

Dit rietachtige onkruid, met clusters van roze bloemen, verspreidt zich over het algemeen langzaam en kan met de hand worden getrokken voordat het een gebied overneemt. Als er een grote besmetting is, kan behandeling met een herbicide kosteneffectiever zijn.

10/17

Hydrauliek

Federaal geclassificeerd als een schadelijk onkruid, deze dikke plant (ooit favoriet voor aquaria!) Kan dichte matten vormen die zich uitstrekken vanaf de bodem van het meer ongeveer 12 voet naar de oppervlakte.

Trekken, snijden, mechanisch verwijderen, open vaarroutes en herbiciden zijn allemaal gebruikt om te proberen dit winterharde onkruid te bestrijden dat groeit en uitzet uit elk fragment dat in het water achterblijft. Het kan snel grote gebieden bestrijken.

11/17

Paarse Kattenstaart

Dit invasieve onkruid langs de kustlijn is er nog een die de VS binnenkwam via de scheepvaart van de Grote Meren. Het ziet er aantrekkelijk uit met spikes van paarse bloemen, maar elke plant kan tot 2,7 miljoen zaden per jaar produceren (!), waardoor inheemse soorten snel worden overweldigd.

Als u slechts een kleine stand van dit vijveronkruid heeft, is het aanbevolen om met de hand te verwijderen of te graven. Als er een groot gebied is, heeft u mogelijk een herbicide nodig om het te behandelen.

12/17

Sterrenkruid

Deze niet-inheemse algenachtige plant uit Eurazië werd onbedoeld geïntroduceerd via de scheepvaart van de Grote Meren. Het heeft het potentieel om snel een meer in te halen met dichte matten in de buurt van het wateroppervlak en het kan inheemse soorten verdringen.

Als je het vroeg kunt opvangen, trek dan met de hand aan de klonten algengroei en houd het onder controle met een behandeling met koperalgicide. Bij grote plagen kan mechanische verwijdering of meer algicide nodig zijn.

13/17

Waterkastanjes

Deze niet-inheemse eenjarige wiet produceert dichte drijvende matten die zuurstof belemmeren in vijvers en meren van New England en mid-Atlantische staten. Het is belangrijk om deze plant zo vroeg mogelijk te identificeren en te trekken.

Volgens Penn State Uitbreidingsservice, kan het trekken van een enkele waterkastanje de groei van 140 planten het volgende seizoen voorkomen, als het naar zaad gaat. Als het het overneemt, kunnen dure mechanische verwijdering of herbiciden nodig zijn.

14/17

Waterhyacint

Het heeft misschien aantrekkelijke lavendelbloemen, maar McComas zegt dat dit tot 's werelds ergste overlast voor waterplanten behoort.

Omdat het een drijvende vijveronkruid is, kan het handmatig van het oppervlak worden geharkt, maar het moet mogelijk worden behandeld met een herbicide of geoogst met een mechanische oogstmachine. Waterhyacint is een probleem in de wateren van de zuidelijke VS. Het kan niet overwinteren in noordelijke staten.

15/17

Watersla

Dit kleine drijvende vijverwier lijkt op slablaadjes en kan kanalen en waterwegen overnemen en verstikken met dichte matten. Texas A&M University-uitbreidingsservice beveelt aan te harken, te zegenen met een net of te behandelen met een herbicide of kopersulfaatproduct.

16/17

Blauw groene algen

De microscopische groei van deze algen (ook wel cyanobacteriën genoemd) kan het water kleuren, verdik het als erwtensoep of maak geleiachtige klodders op stranden en kusten als de bloei ernstig is genoeg.

Sommige soorten blauw groene algen kunnen giftige stoffen in het water afgeven als ze vergaan. Die gifstoffen kunnen schadelijk zijn voor huisdieren of vee. Zoek een algicide om de afvoer van voedingsstoffen te verminderen, zoals fosfor (een meststof voor algen) dat meren kwetsbaar maakt.

17/17

Filamenteuze algen

Hoewel het meestal geen onkruid wordt genoemd, is algen een plant. Dit type algen wordt ook wel vijvermos of schuim genoemd en vormt een mat over het water of verzamelt zich als groene vacht op ondergedompelde bomen en rotsen. Als je het met rust laat, is het over het algemeen klaar met zijn levenscyclus in 60 dagen. Als je het niet kunt verdragen, stelt McComas voor om het van het wateroppervlak te verwijderen met: een skimmernet.