10 huwelijken bijna vernietigd door doe-het-zelfprojecten

Onlangs heb ik besloten om een ​​plafondlamp te vervangen door een plafondventilator in mijn computerkamer. In plaats van de stroom bij de stroomonderbreker uit te zetten, schakelde ik gewoon de lichtschakelaar uit en ging aan het werk. Ik verwisselde de doos en was bezig met het afronden van de elektrische werkzaamheden toen er buiten een storm overkwam. De storm verduisterde de kamer een beetje, maar ik kon nog steeds goed zien om de klus te klaren. Op dat moment kwam mijn vrouw de kamer binnen om te helpen. Ik vroeg haar om me wat onderdelen te geven en toen zei ze: 'Waarom werk je in het donker?' Nemen het heft in eigen handen had, ze deed instinctief de lichtschakelaar aan en de vonken vlogen uit mijn schroevendraaier. Godzijdank raakten mijn handen de draden niet aan. De volgende keer zal ik de stroom bij de stroomonderbreker uitschakelen!

Mijn vrouw is niet bepaald een boerenmeisje. Weet je, niet goed bekend met draaiende machines. Dus ik was verrast toen ze me op het werk belde om te zeggen dat ze de sneeuw van onze oprit ging ruimen met de sneeuwblazer van de tuintractor. Ik was best blij om na het werk de sneeuw in het donker over te slaan.

Maar toen ik thuiskwam, was de oprit een absolute puinhoop. Overal lagen vreemd gevormde stapels sneeuw, samen met sporen over de oprit naar het gazon - niet bepaald het klusje waar ik op had gehoopt. We ploeterden door de stuwen om de tractor te redden, die vastzat in een sneeuwbank. Ik klom aan boord en vuurde het af. Mijn vrouw kreeg de meest ongelovige blik op haar gezicht - ze had geen idee dat er een schakelaar was die alleen bestond om de sneeuwblazer in te schakelen.

Tijdens een ongewoon lange hete periode besloot ik uiteindelijk de raamairconditioner te installeren die al vijf jaar ongebruikt in mijn garage had gestaan. Ik sleepte het naar binnen en maakte me klaar om het voor het raam te zetten. Mijn vrouw stelde voor om het grondig schoon te maken voordat ik het installeer. Maar aangezien het in de garage was ingepakt, dacht ik dat een lichte reiniging van het oppervlak voldoende zou zijn. Na inspanning en zweten om het apparaat in het raam te installeren, zette ik het aan, in de verwachting dat ik een heerlijke explosie van koude lucht zou ontvangen. Ik heb de koude lucht goed. Maar de muizenkeutels, dode insecten en spinnenwebben waren niet bepaald 'heerlijk'.

Toen mijn vrouw en kinderen op weg waren naar de supermarkt, merkte ik dat er een rol uit de baan was gekomen op de garagedeur boven het hoofd. Mijn vrouw vroeg of ik hulp nodig had om het te repareren, maar ik zei dat ze naar de winkel moest gaan. 'Wat kan er fout gaan?' Ik vroeg mezelf.

Ik stapte uit de ladder, duwde met één hand de deur iets omhoog en duwde met mijn andere hand de rol terug in de baan. Toen de rol eenmaal in de baan was, begon de deur dicht te rollen, waardoor mijn vinger klem kwam te zitten en bekneld raakte. Au! Toen ik met mijn andere hand de deur probeerde op te tillen, begon de deur te rollen en begon de ladder te kantelen. Ik schreeuwde om hulp totdat een buurman aanreed. Toen hij de garage binnenkwam, zei ik: 'Stel geen vragen, en vertel het alsjeblieft niet aan mijn vrouw!'

Enkele jaren geleden hebben mijn vrouw en ik besloten om een ​​nieuw hek langs de erfgrens te bouwen. Mijn vrouw stond erop dat ik de hotline van de plaatselijke nutsbedrijven (gas, telefoon, water, enz.) belde voordat ik de gaten groef en zei: 'Na je hoeft maar één nummer te bellen en de dienst is gratis.' Nou, ik kwam er nooit aan toe en begon het hek te graven paalgaten. Alles ging goed totdat ik bij de laatste post kwam. Ik duwde de graafmachine naar beneden en raakte iets dat aanvoelde als een steen, dus gaf ik er nog een harde stoot aan. Oeps! Ik hoorde gesis uit de pijp en rook gas dat uit het gat opsteeg. Ik heb het mijn vrouw verteld en zij heeft de buren en het gasbedrijf op de hoogte gebracht. Onnodig te zeggen dat ik me ongeveer 2 ft. lang terwijl ze allemaal aan de overkant van de straat naar me keken terwijl ik bij het gat stond terwijl de benzinewagen de straat op kwam rennen. Ik zag dat mijn vrouw naar me staarde en de woorden uitsprak: 'Ik zei het je toch!'

Toen ik de stad uit was, besloot mijn vrouw te helpen door het gras te maaien. Die avond, terwijl we aan de telefoon spraken, zei ze dat de motor van de maaier ongeveer een dozijn keer was uitgevallen. Ik dacht dat dat ongebruikelijk was omdat het een nieuwe maaier is en ik er nooit problemen mee had gehad.

Toen ik thuiskwam, wist ik wat het probleem was zodra ik de oprit opreed. Een inspectie van de maaier bevestigde het. Ik heb de wielen altijd op de hoogste stand gehouden. Terwijl mijn vrouw aan het maaien was, had ze een tuinsteen in de tuin geraakt, waardoor het linkerachterwiel naar de laagste stand was geslagen. Hierdoor sleepte het mes aan één kant door het vuil, waardoor de motor herhaaldelijk afsloeg. Elke beweging van de maaier gaf het gazon een mooie 'gecultiveerde' uitstraling.

Mijn ouders waren de zolderruimte direct boven de eetkamer aan het ombouwen tot een extra slaapkamer. Die ruimte had geen vloer, wat een van de eerste klussen was die ze oppakten. Op een avond zetten ze ons avondeten klaar en gingen naar boven om te werken terwijl we aten.

Plots hoorden we een schreeuw en een klap en zagen mama's voet door het plafond komen! Ze was helemaal vergeten dat er geen vloer was en stapte dwars door het plafond. Ze was niet gewond, maar de soep die avond was behoorlijk knapperig door het gipsstof en zo.

We hebben eindelijk een upgrade uitgevoerd naar een side-by-side koelkast die perfect zou passen in de ruimte tussen onze kasten. Maar bij aflevering bleek dat de rechterkant niet helemaal open kon vanwege een uitstekende scheidingswand. 'Geen probleem,' zei ik, en ik pakte mijn heen en weer bewegende zaag om de muur wat in te korten. Nou, de zaagtanden grepen de hoekkraal van de gipsplaat en het zaagblad sprong - recht in de bovenhoek van de nieuwe koelkast en krabde zo uit de verf. Op dat moment stond de koelkast nog geen 30 minuten in ons huis, en ja, mijn vrouw had voorgesteld hem op een veilige plaats te zetten voordat ik begon te snijden. Onverschrokken maakte ik het afsnijden van de muur af, waar ik de grimmige ontdekking deed van een PVC-ontluchtingspijp. De rest van de middag werd doorgebracht in een 2-ft.-hoge kruipruimte onder het huis, het verplaatsen van de ventilatieopening. Het gaf me een goede gelegenheid om na te denken over hoe ik erin was geslaagd mezelf in zowel een keukenrenovatie als het hondenhok over een nieuwe koelkast te krijgen.

Nog niet zo lang geleden hebben we besloten om een ​​nieuwe rand rond onze douchebak te plaatsen. Voor een keer zou ik de instructies lezen voordat ik begon. Mijn vrouw en ik gingen naar de woonwinkel en zochten een nette schouw uit met een ingebouwd zeepbakje. Ik volgde de instructies en maakte zelfs sjablonen op volledige grootte, zodat ik de stukken kon knippen om rond de armaturen te passen en alles precies goed te krijgen. Twee keer meten, één keer knippen, toch? Ik schoof elk stuk op zijn plaats en bevestigde ze aan de douchewanden. 'Wauw,' dacht ik, 'dit gaat echt lekker!' Ik deed een stap achteruit om mijn werk te bewonderen en toen trof het me als voorpaginanieuws. Het ingebouwde zeepbakje stond ondersteboven!

Mijn vrouw koos een dure nieuwe plafondventilator uit. Terwijl ik het aan het installeren was, zag ik een rood label met wat opdruk erop, maar ik stond te popelen om verder te gaan, dus ik dacht dat ik het zou lezen nadat de ventilator aan de gang was. Ik volgde de aanwijzingen en nam de extra versteviging voor de ventilator op. Toen ik klaar was met installeren, riep ik trots mijn vrouw erbij om het te bewonderen. Toen ik op de schakelaar drukte om onze nieuwe ventilator voor zijn eerste draai te nemen, schroefde de ventilator zichzelf onmiddellijk los van de van schroefdraad voorziene steunpijp en kwam wervelend naar beneden in wat leek op slow motion en stortte neer op de vloer. De ventilator was een compleet wrak, er zaten lelijke krassen in onze gloednieuwe hardhouten vloer en je kunt raden wat mijn vrouw te zeggen had! Toen ik er eindelijk aan toe was om het rode label te lezen, stond er het volgende: 'Nadat de buis is ingeschroefd, gebruikt u de meegeleverde borgschroef om de buis op de hoofdsteun te vergrendelen.'