16 dingen waar we allemaal naar uitkijken als de sociale afstand voorbij is

1/17

Justin Paget/Getty Images

Social distancing

Met een groot deel van het land onder thuisblijven of onderdak-in-plaats bestellingen om de verspreiding van het nieuwe coronavirus te vertragen, is 'sociale afstand' een term waar we allemaal aan gewend zijn geraakt.

Ondanks dat we weten dat we ons steentje bijdragen om anderen te helpen (en hopelijk onszelf te beschermen!), eist het afgesloten zijn van vrienden, familie en favoriete activiteiten zijn tol. We spraken met mensen in het hele land over waar ze het meest naar uitkijken als de sociale afstand eindelijk eindigt.

2/17

Met dank aan Kiyah Crittendon Photography

Genieten van mijn vrijgezellenweekend

Voor Ashleigh Whitby is haar vrijgezellenweekend in Miami - verplaatst van Memorial Day-weekend naar Labor Day-weekend - wat haar opgewonden houdt door zelfquarantaine. "Met alle stress van het plannen van een bruiloft en nu het coronavirus, kijk ik er naar uit om te ontspannen met mijn beste vrienden op het strand!" ze zegt.

Whitby is vooral opgewonden om haar oude vrienden te zien, van wie ze velen vanwege de afstand al jaren niet heeft gezien. "Een vriend vliegt over vanuit Californië, terwijl ik in Georgia woon", zegt ze. “Ik heb met de meeste van deze vrienden gesproken via Houseparty en FaceTime. Mijn vrienden bestaan ​​uit studievrienden, vrienden die ik heb opgedaan door eerdere banen en familieleden. Ik heb een groot bruidsfeest – negen bruidsmeisjes – en de meesten van hen zijn eigenlijk vrienden van de universiteit van Mercer University.”

Nu het vrijgezellenfeest al een keer opnieuw is gepland, hoopt Whitby op het beste en concentreert ze zich op wat ze kan controleren. "Ik kijk ernaar uit om deze pandemie te overleven en onze liefde te vieren met al onze beste vrienden en familie", zegt ze. De trouwdatum is bijzonder zinvol. "We gaan trouwen op de trouwdag van mijn grootouders van moederskant", zegt ze.

3/17

Met dank aan James Hills, MenWhoBlog.com

Een happy hour organiseren

De blogger achter de site ManTripping.com, een lifestyle-site gewijd aan positieve mannelijkheid, heeft James Hill de pandemie gebruikt om samen met andere mannelijke bloggers aan een live stream virtueel happy hour.

“Om mensen in de horeca te ondersteunen die getroffen zijn door quarantaine, waaronder barmannen, budtenders, muzikanten, eigenaren van wijnhuizen en brouwerijen, hebben we de site veranderd in: 'Wat doe je om te herstellen en hoe kunnen we je nu ondersteunen?' ", zegt Hill.

Zodra de quarantaine voorbij is, is hij van plan om mensen te blijven belichten die zich aanpassen aan de vreemde nieuwe realiteit van vandaag. "Het is iets dat we hopen voort te zetten zodra de dingen weer 'normaal' zijn, hoewel er duidelijk een overgang in het proces zal zijn met actualiteit", voegt hij eraan toe.

Ironisch genoeg woont Hill's co-host slechts twee straten verderop. "Ik heb hem al meer dan een maand niet gezien", vertelt hij. "Uiteindelijk kan ik niet wachten om terug te gaan naar een staat in de wereld waar Kevin en ik kunnen rondhangen met onze favoriete barmannen en restauranteigenaren en weer persoonlijke ontmoetingen met vrienden kunnen houden."

4/17

Met dank aan Phil Kim

Naar de film gaan

"Ik weet dat het vrij eenvoudig klinkt, maar eerlijk gezegd kijk ik er zo naar uit om weer een film te zien", zegt Phil Kim, een leraar in Virginia.

Voor Kim, die vroeger een keer per maand met zijn vriendin naar de film ging, is het belangrijkste gewoon om in een theater te zijn met een publiek om hem heen.

'Niet te dichtbij, let wel... maar ook geen anderhalve meter afstand', zegt hij. "Dichtbij genoeg om de geluiden van het lachen te horen, of zuchten van verdriet, of hijgen van opwinding." Hij mist de bioscoopervaring zo erg dat hij grapt: "Het hoeft niet eens een goede film te zijn. Ik zou graag naar een waardeloze film gaan.”

In de tussentijd, hier is alles wat je nodig hebt voor een DIY achtertuin bioscoop.

5/17

Met dank aan Melinda Jagger

Naar Disneyland gaan

"Ik realiseerde me pas hoe emotioneel gehecht aan Disneyland we waren toen we niet mochten gaan", zegt Melinda Jagger. "We hebben elke documentaire over het park en Walt bekeken sinds we binnen vastzitten."

Vanaf het moment dat haar nu vijfjarige dochter een peuter was, maakt Jagger, een jaarpashouder, minstens twee of drie keer per maand uitstapjes naar het park. "Voor de meeste mensen is Disney een grote vakantie of een keer per jaar, maar voor ons is het een onderdeel geworden van onze 'normale' routine als gezin", zegt ze.

Ze mist vooral Grizzly River Run bij Disney California Adventure, evenals de poké bowl bij Lamplight Lounge.

Jagger vecht momenteel tegen borstkanker en neemt een afwachtende houding aan over teruggaan, zelfs als het park open is. "De veiligheidsvraag is een beetje beladen voor mij omdat ik chemo heb", zegt ze.

Toch droomt Jagger van de dag dat zij en haar dierbaren eindelijk veilig kunnen terugkeren. "Sommige van onze beste familieherinneringen zijn er en we kunnen niet wachten om er snel weer meer te maken!" ze zegt.

6/17

Met dank aan Ajani Simmons

Terugkeren naar normaal

Lianne Farbes uit Virginia wil gewoon krijgen terug naar de basis. "Ik kijk er het meest naar uit om mijn routine terug te krijgen!" ze zegt. Farbes, een ochtendmens die opstaat met de zon voordat ze naar haar werk als schoonheidsspecialiste gaat, geniet van haar vorige routine.

"Ik heb mijn matcha's en ga om 8.30 uur naar de sportschool. Van woensdag tot en met vrijdag ben ik meestal in de winkel bij een van mijn retailers”, zegt Farbes. "Ik heb ongeveer 13 winkels die ik maandelijks bezoek, dus ik ben altijd in de buurt van mensen."

Ze mist niet alleen mensen die ze kent - ze mist mensen, punt uit. "Mijn baan is klantgericht, dus ik ontmoette elke dag nieuwe mensen, waarvan ik me niet realiseerde hoeveel ik zou missen nu het weg is", voegt ze eraan toe.

Uiteindelijk mist Farbes haar vrienden en geliefden het meest.

"Het is moeilijk om ze alleen tijdens Face Time te zien", zegt ze. “Ik heb geprobeerd om positief en creatief te blijven gedurende deze tijd. Ik gebruik organisatieprojecten in huis om de tijd te doden. Mijn verjaardag was op 28 april en dit is het eerste jaar dat ik niet vier met mijn jaarlijkse soloreis naar de spa. Als dit allemaal achter de rug is, zou ik graag mijn pelgrimstocht maken en mijn vrienden en familie een dikke knuffel geven.”

7/17

Met dank aan J Public Relations

Zorgen voor mijn werknemers

Jamie Sigler O'Grady, partner van J Public Relations, een internationaal PR-bureau voor reizen en gastvrijheid, zegt dat ze weer aan het werk wil.

“Ik kijk er het meest naar uit om ons bedrijf bij JPR weer op de rails te krijgen en onze huidige werknemers te vertellen dat hun 40 procent verlof is gedaan, en iedereen zal weer 100 procent van zijn loon en uren ontvangen en dan beginnen we ons team en gezin terug te verwelkomen die zijn ontslagen vanwege COVID, "zei ze zegt.

O'Grady zegt dat de reisindustrie zwaar werd getroffen door reisbeperkingen en COVID-19, waardoor de sluiting van hotels overal, waarvan vele O'Grady vertegenwoordigt.

"Het is verwoestend voor JPR", zegt ze. “Honderden hotels over de hele wereld zijn gesloten en we hebben zoveel van onze collega's en klanten ontslagen.” Hotels heropenen, weer gasten verwelkomen en zorgen voor haar medewerkers is doorslaggevend.

Toch kijkt O'Grady van de positieve kant, in de overtuiging dat er een betere toekomst voor de reisindustrie in het verschiet ligt. "We blijven hoopvol voor de toekomst en tellen de dagen af ​​om de wereld te verkennen", zegt ze. “Ik herinner me dat ik na 9/11 dacht dat niemand meer zou reizen of aan boord van een vliegtuig zou stappen. Onze industrie en Amerikanen hebben bewezen een van de meest veerkrachtige te zijn, en ik heb er alle vertrouwen in dat we sterker, meer verenigd en vol avontuur zullen terugkomen als dit eenmaal voorbij is.

8/17

Met dank aan Gloria Yang

Pilates-workouts doen voor mijn rug

Gloria Yang kan niet wachten om terug te gaan naar haar pilateslessen. "Ik probeerde mijn eerste reformer pilates-les in november 2019 en werd er meteen verliefd op", zegt Yang.

"Als iemand die wat ronder is, is het moeilijk om oefeningen te vinden die geen pijn doen aan mijn rug of mijn knieën, of oefeningen die effectief aanvoelen, zelfs met aanpassingen. Maar met reformer pilates voel ik me volledig gesteund. Instructeurs zijn er om ervoor te zorgen dat mijn rug en mijn nek geen pijn doen, maar dat ik nog steeds bezig ben met alle beoogde spiergroepen voor elke oefening. ”

Yang deelt dat de lessen onmiddellijk hielpen met haar vreselijke rugpijn, waarvoor ze elke week acupunctuur, cupping en massage kreeg om zich fatsoenlijk te voelen. "Vroeger deed ik pijn aan mijn rug om meer dan 30 minuten in een auto te zitten", zegt ze. "Na een maand van de reformer, twee tot drie keer per week, was die stekende rugpijn verdwenen en was mijn kern veel sterker."

Hoewel ze heeft geprobeerd matlessen online te streamen, vervangt het de machine niet voor haar, om nog maar te zwijgen van de stabiliteit en ondersteuning van een live-les. "Ik mis ook de kameraadschap van mijn klasgenoten als we pronken met onze schattige sokken met grip!" ze zegt. "Ik kan niet wachten tot mijn les wordt hervat, zodat ik weer goed kan trainen!"

Hier is alles wat je nodig hebt om thuis te trainen.

9/17

Met dank aan Sydney Yancey

Boodschappen alleen doen

“Als er eenmaal een vaccin is en het leven weer semi-normaal is, ben ik natuurlijk opgewonden om familie te zien en te lunchen met vrienden, maar ik ben ook erg opgewonden om door de supermarkt door mezelf”, zegt Kristen Orlando, een in Ohio gevestigde auteur en bedrijfseigenaar.

Ze vervolgt: “Ik doe het meestal een paar keer per maand nadat ik naar de kleuterschool ben gegaan. Het is een winkeluitje alleen voor mij en de willekeurige dingen die ik wil, geen normale boodschappen voor het gezin."

Voor Orlando is pandemische boodschappen doen anders dan boodschappen doen op je gemak – idealiter minus haar driejarige dochtertje. "Ik neem mijn tijd, ga door alle gangpaden, pak een geroosterde kip voor mijn lunch of chocolaatjes of gearomatiseerde koffie", zegt ze. “Dingen die ik niet echt nodig heb, maar gewoon voor de week wil hebben. Ik mis dat."

10/17

Met dank aan Aly Walansky

Zelfverwennerij

"De mijne zal zo oppervlakkig klinken, maar ik kijk ernaar uit om weer op mezelf te lijken", zegt Aly Walansky, een schrijver uit Brooklyn. "Ik wil mijn haar laten doen, ik wil een wenkbrauw wax en tint, en ik wil dat mijn nagels gedaan worden. Het lijkt zo dwaas in de grote reikwijdte van de dingen, maar het is waar ik over fantaseer - oh, en ook uitgaan voor een martini met vrienden en misschien wat sushi!

Walansky, die zich doorgaans bezighoudt met eten, reizen en beauty, gaat minstens een of twee keer per week naar een nieuw restaurant of een nieuwe bar, meestal in opdracht. Het gebrek aan routine is net zo moeilijk als het gebrek aan kleine traktaties om naar uit te kijken.

“Ik heb het gevoel dat de reden waarom deze quarantaine zo moeilijk is, is omdat we ons niet onszelf voelen, we er niet uitzien als onszelf, en we gedragen ons niet als de versie van onszelf die we altijd zijn geweest … of in ieder geval onszelf zagen als,” zegt Walansky. "Dus een terugkeer naar die normaliteit - mijn favoriete blowout-meisje zien, mooie nagels hebben, naar mijn favoriete bar gaan en die martini bestellen - het is gewoon... weer mezelf zijn. Dat is wat ik blijf missen en verlangen.”

11/17

Met dank aan Dijorn Moss

De terugkeer van mijn zoon naar school

“Voor de quarantaine waren mijn familie en ik bezig met... in beweging naar Burbank”, zegt Trinea Moss, moeder van een negenjarige jongen buiten Los Angeles.

Nadat ze hoorde over het enorme effect dat het coronavirus in Italië had, maakte ze er een prioriteit van om haar zoon op de dag van de verhuizing in zijn nieuwe school in te schrijven. "Het is maar goed dat ik mijn plan heb uitgevoerd, want dezelfde dag dat ik hem registreerde, was dezelfde dag dat ze de scholen sloten", zegt ze. "Over het dichtsnijden gesproken."

Moss begrijpt de wens van ouders om hun kinderen weer naar school te krijgen, voor een normaal gezin en voor kwaliteitsvolle tijd voor volwassenen. Haar grootste zorg is echter het welzijn van haar zoon.

"Kijk, mijn zoon heeft geen broers en zussen, dus hij kan thuis geen contact hebben met andere kinderen", zegt ze. "Ik ben opgegroeid als enig kind, dus ik begrijp de goede en saaie tijden van het niet hebben van andere kinderen."

Voor Moss is de tijd met haar zoon een genot. "Ik breng graag tijd door met mijn zoon", voegt ze eraan toe. “Om het thuis leuk te houden, hebben we leuke filmavonden toegevoegd aan de rotatie- en game-avonden. Ze waren allemaal inzichtelijk, leuk en cool.”

Ze blijft echter bezig met de toekomst. "Ik kan niet stoppen met denken aan de komende paar maanden wanneer mijn zoon en al deze kinderen weer naar school gaan", zegt ze. “Welke nieuwe regels zullen de districten opnemen? Zal het voor kinderen moeilijker zijn om nieuwe vrienden te maken?”

Moss geeft toe dat ze zich als moeder zorgen maakt. "Ik bid dat alle kinderen overal niet bang zullen zijn om sociaal te zijn", zegt ze. "Ik hoop dat dit deel van hun leven de komende maanden en jaren geen negatief effect zal hebben op de sociale interacties van de kinderen."

12/17

Met dank aan Kim-Marie & Macie Evans

Het afstuderen van mijn dochter op de juiste manier vieren

Kim-Marie Evans, een moeder van vier kinderen uit Connecticut, zegt: "Hoe graag ik mijn schoolkinderen ook thuis heb, ik mis ze op de campus te bezoeken. Mijn kinderen zijn niet de enigen die hun studentenleven missen. Ik ben ook." Evans is vooral teleurgesteld over haar dochter, die haar afstuderen aan de universiteit zal missen.

"Mijn dochter studeert af met een dubbele major en bijna een 4,0, ze kan niet lopen - en ik mag niet huilen en naar haar kijken en foto's maken", zegt ze.

Evans deelt dat haar dochter Kansas koos vanwege de tradities daar, waar ze een erfenis van de vijfde generatie is. "De seniorenwandeling door de campanile is doordrenkt van traditie, en alle dingen waar zij en haar beste vrienden vier jaar naar hebben uitgekeken, zijn gewoon verdwenen", zegt ze.

Zodra haar dochter eindelijk thuis kan komen, is Evans van plan om het te vieren zoals ze kunnen.

"Ik probeer hier iets magisch en gedenkwaardigs van te maken", zegt ze. "Wij gaan recreëer afstuderen in onze achtertuin en doe wat keg stands! Ze heeft een goede vriend die in Phoenix woont, en als we hem kunnen laten testen, zullen we hem ook hier laten komen, en we zullen iets groots voor hen twee doen.'

13/17

Met dank aan Aharon Hill

Doe graag basisklusjes buitenshuis

“Mijn vrouw en ik werken allebei en hebben een zoontje van drie. Toen dit voor het eerst begon, dachten we dat het twee weken zou duren en een briesje zou zijn, zoals een lange sneeuwdag. Wow, hadden we het mis", zegt Adam Weinstein van Atlanta.

Ze vonden de uitdagingen van thuiswerken met een peuter al snel overweldigend. "Op een gegeven moment zat hij het grootste deel van de werkdag tv te kijken en we zeiden: 'Genoeg' en vonden zelfs een parttime oppas", zegt hij. "Het was een moeilijke beslissing om het risico af te wegen om iemand bij ons thuis te brengen, maar voor onze geestelijke gezondheid moesten we wel."

Wat hij het meest mist, is de vrijheid om te doen wat hij wil, wanneer hij maar wil — zelfs voorheen gevreesde klusjes. "Vroeger had ik een hekel aan een weekend vol plannen met dingen die ik niet wilde doen en ik zou blij zijn als iemand me zou bellen", zegt hij. "Nu zou ik er alles aan doen om voor vier uur naar IKEA te worden gesleept!"

14/17

Met dank aan Olivia Balsinger,

Jetsetting Thuis om mijn familie te zien

“Als fulltime digitale nomade met een opdracht van ongeveer 330 dagen in een bepaald jaar, ben je geneigd te geloven dat terwijl ik tijdelijk in een minimalistische bungalow in een slaperig strand in Thailand tijdens de COVID-19-pandemie, het enige waar ik over fantaseer is mijn koffer inpakken en opnieuw jetsetten”, zegt Olivia Balsinger, reisjournalist en editor. Ze droomt echter eigenlijk van het comfort van thuis.

"De bestemming van mijn dromen komt tevoorschijn uit de aankomsthal, terwijl mijn vader en moeder wachten om me de warmste sandwich-knuffel te geven die mogelijk is", vertelt ze.

Voor de pandemie leidde Balsinger een glamoureus leven en rapporteerde hij over afgelegen plaatsen als de Malediven of Parijs. "Mijn leven is altijd in een stroomversnelling geweest en dat zal het ook weer zijn", zegt ze. "Maar deze pandemie heeft me doen beseffen dat het soms te agressief snel is geweest."

De laatste keer dat Balsinger en haar ouders samen waren, was tijdens Thanksgiving. "Ik had precies 36 uur thuis in mijn wervelwind van reizen", zegt ze, zich herinnerend dat haar laatste woorden tegen haar ouders waren: "Ik zie je snel."

Nu belt ze de ouders van haar openbare school elke avond - "drie minuten nadat ze hun Zoom-lessen voor vandaag hebben beëindigd" - om het beste deel van haar dag te beginnen.

"We checken bij elkaar in aan de andere kant van de planeet", zegt ze. "Ik zorg ervoor dat ze niet samen boodschappen gaan doen, ook al zitten ze normaal aan de heup vastgelijmd (dat zijn ze niet), en ze zorgen ervoor dat ik veilig naar de supermarkt fiets en SPF 50 draag (ik ben, grotendeels)."

Weg van haar familie en voorlopig geen hoop op terugkeer, merkt Balsinger plotseling de kleine dingen op - en mist ze.

"Het is onvermijdelijk dat ze gaan giechelen als tieners en zelfs elkaars haar gaan plagen", zegt ze. 'Zijn ze altijd zo schattig geweest? Waarom heb ik ze nooit het geheim gevraagd van een jeugdig, genereus huwelijk? En nog belangrijker, waarom was er een wereldwijde pandemie en isolatie nodig om opnieuw contact te maken met de twee individuen die alles hebben gegeven om mij de wereld rond te laten reizen en mijn dromen na te jagen? Ik weet wat het eerste is wat ik ga doen als deze harde realiteit de kop opsteekt, maar voorlopig neem ik genoegen met mijn dagelijkse 23:35 uur. FaceTime-datum.”

15/17

Met dank aan Robin & familie

De grootouders kennis laten maken met hun pasgeboren baby

Nadat hij midden in de pandemie, net voor veel staten, van Californië naar huis naar Kentucky was verhuisd onderdak-in-place orders heeft ingesteld, kan Robin Phelps niet wachten tot haar dochtertje haar ontmoet grootouders. "Ik kijk er het meest naar uit om mijn grootouders mijn pasgeboren baby te laten vasthouden die ze nog nooit hebben ontmoet!" ze zegt.

Ondanks dat ze vijf weken terug zijn in Kentucky, moet een deel van de familie van Phelps de nieuwe baby nog ontmoeten. "Normaal gesproken zouden we er nu wekelijks zijn", zegt Phelps over haar uitgebreide familie, waaronder haar 90-jarige grootmoeder.

Ze legt uit dat ze bang waren om maandenlang vast te zitten in Californië toen de pandemie toesloeg, omdat ze al plannen hadden om terug te gaan naar Kentucky. "We plannen twee maanden opgeschoven en vertrokken twee dagen nadat de orders ter plaatse waren gegeven.”

De timing van hun verhuizing betekende echter dat het gezin was beperkt tot hun nieuwe plek. "Mensen vragen: 'Hoe gaat het met Kentucky?'", zegt ze, eraan toevoegend dat ze antwoorden: "Eh, we weten het niet?"

Phelps, haar man en haar vijfjarige dochter voeren de thuisbevelen uit door thuis te werken, thuisonderwijs te geven, dagelijks naar de vijver te lopen om de eenden te voeren en voor de baby te zorgen. De gedachte om familie weer te zien, helpt hen erdoorheen.

"Mijn beide grootmoeders zijn dol op baby's - ze hadden er 12 - dus ze zullen dolblij zijn om haar te knuffelen!" ze zegt. "Het is het allemaal waard om haar nu persoonlijk te zien groeien in plaats van FaceTime/foto's."

16/17

Met dank aan Jimmy voor Flytographer

Terug naar de Verenigde Staten verhuizen

"Ik verhuisde in 2005 naar Londen, maar ging minimaal twee keer per jaar naar Maine, ook voor hele zomers", zegt Kat Kristiansen, schrijver van de familiereissite TriplePassport.com.

"Sinds ik mijn kinderen heb gekregen in 2015 en 2017 en daar een groot deel van mijn royale zwangerschapsverlof van een jaar heb doorgebracht, heb ik me meer verbonden gevoeld", zegt ze.

Ze kijkt ernaar uit om Londen te verlaten en terug te keren naar Maine zodra ze dat veilig kunnen doen. "In 2018 kochten mijn man en ik een huis in Cape Elizabeth waar we ons gezin willen grootbrengen als onze tijd in Londen voorbij is", zegt ze.

“De pandemie zorgde ervoor dat mijn man en ik onze tijdlijn heroverwogen en kijken of we eerder kunnen verhuizen.” Ze heeft goede hoop dat ze deze zomer veilig naar Maine kunnen terugkeren. "We vinden het daar allemaal geweldig, en zelfs mijn kinderen hebben het gevoel dat het thuis is, ondanks dat ze hier geboren zijn en alleen maar hebben gewoond."

17/17

Met dank aan Camille Payne

Een persoonlijke band hebben met de therapeuten van mijn kinderen

Camille P., een moeder van drie jonge kinderen en een lerares op een middelbare school buiten Boston, zegt dat ze ernaar uitkijkt dat twee van haar kinderen hun therapeut weer persoonlijk kunnen zien.

“Voor nu zijn virtuele vergaderingen voldoende, maar er is geen vervanging voor een persoonlijk, persoonlijk gesprek en therapie - vooral voor kinderen die omgevingscontext en input nodig hebben om effectief te kunnen verwerken, "ze zegt.

Ze voegt eraan toe dat de pandemie al zwaar is voor gezinnen met neurotypische kinderen. Voor kinderen met leerproblemen, speciale behoeften of geestelijke gezondheidsproblemen is het nog moeilijker. "De toegevoegde laag van een anders functionerend brein voegt een laag complexiteit toe aan een toch al ijle situatie", zegt ze.

Gedurende deze tijd, zegt ze, is het het allerbelangrijkste dat kinderen hun emoties voelen en er op een emotioneel gezonde manier doorheen werken, nog belangrijker dan academici.

"Dit is mijn focus geweest als ouder en ook als leraar", zegt ze. "Ik hoop dat wat uit deze ervaring voortkomt, een beter begrip en versterking is van hoe het tonen, deelnemen en onderhouden van sociale verbindingen van vitaal belang zijn voor de samenleving. Ik kijk ernaar uit om bij familie en vrienden aanwezig te zijn als we hier doorheen zijn.”

Nadine Jolie Courtney is een in LA gevestigde journalist die verslag doet van reizen, beauty/spa/gezondheid, lifestyle, familie en royalty's. Haar werk is verschenen in Oprah Mag online, Town & Country, Robb Report, Cosmo, Vogue online, Vanity Fair online, Harper's Bazaar online en Angeleno, naast vele andere publicaties.
Als voormalig schoonheidsredacteur bij Lucky, Ladies' Home Journal en FHM, heeft Courtney jarenlang lesgegeven in bloggen en sociale media via Mediabistro en FIDM. Ze is de auteur van ALL-AMERICAN MUSLIM GIRL, ROMANCING THE THRONE, BEAUTY CONFIDENTIAL en CONFESSIONS OF A BEAUTY ADDICT.