De reden waarom mensen huizen met een open concept verachten

Broodbakmachine/Shutterstock

Toen ik zeven jaar oud was, besloten mijn ouders om er een paar te maken serieuze verbouwingen aan ons ouderlijk huis. Mede omdat mijn broertje werd geboren en met slechts één douche tussen ons vijven (en nauwelijks een gang tussen onze slaapkamers) wisten ze dat het tijd was voor een upgrade. Terwijl ze de plattegrond uittekenden voor de verbeterde tweede verdieping, samen met een uitgebreide televisiekamer en wrap-around dek, mijn ouders besloten ook dat het tijd was om de muur tussen onze keuken en eetkamer te slopen Kamer.

Ik ben opgegroeid in een klassiek koloniaal huis in New England, dat verrassend genoeg nog steeds muren had die elke kamer in het huis van elkaar scheidden. De keuken, de woonkamer en de eetkamer waren allemaal van elkaar gescheiden. Er was een lange gang die deze kamers verbond naast onze trap, wat het eerste was dat je onze voordeur zag openen. Ik kan me nog goed de dag herinneren dat mijn ouders mijn broers en ik meenamen naar het huis tijdens renovaties om ons de nu open keuken te laten zien. We aten een ontbijt in picknickstijl op de vloer waar de muur stond.

De wens van mijn ouders om de ruimte te openen is niet bepaald een nieuw concept. In feite is de plattegrond met open concept er een die begon te vormen als: vroeg in 1880.

De geschiedenis van open-concept woningen

In de 18e en 19e eeuw waren muren eigenlijk een teken van rijkdom. Het hebben van meerdere kamers zoals salons, bibliotheken en zelfs rookkamers waren tekenen van status. Dit betekende ook: het scheiden van de bediendenverblijven, inclusief de keukens waar ze maaltijden bereidden.

Toen het aantal bedienden dat op het terrein woonde echter begon af te nemen, werd de behoefte aan muren - en meerdere kamers - eigenlijk overbodig. Kleinere kamers met specifieke doeleinden werden verwisseld met grotere kamers om meerdere doelen te vervullen.

Het was heel gewoon om woon- en eetkamers met elkaar te verbinden, maar het toevoegen van een keuken was een concept dat later door Frank Llyod Wright werd bedacht. In zijn project "Willey House" uit de jaren dertig stelde Wright een open keuken voor voor het huis van een gezin met een gemiddeld inkomen. Omdat ze veel entertainment zouden doen, bedacht hij dat hij een "werkruimte" had (wat hij verwees naar de keuken als) zou het gemakkelijker maken om te hosten en voedselbereiding gedaan te krijgen voor de genoemde gelegenheid.

De muren die gewoonlijk werden gebruikt om de keuken te scheiden, hadden nu open planken voor glazen en servies. Dus ja, dat trend van open rekken we zien nu is eigenlijk geen nieuw idee.

Open-concept woningen leidden tot open-concept kantoren

Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat het tegenwoordig zeldzaam is om een ​​nieuw bedrijf te vinden zonder een kantoor met een open concept. Terwijl sommige bedrijven nog steeds gesegmenteerde kubussen hebben, volgen andere bedrijven een open plattegrond die oorspronkelijk door Duitsers in de jaren vijftig werd ontworpen. Dit nieuw ontwerp van de werkruimte werd al snel gevonden door Frank Duffy, een Britse architect, die een nieuwe open-concept-indeling voor een kantoorvloer schetste. Een met werkruimtes voor teams, een nieuwe opstelling van open bureaus en talloze potplanten. Deze trend begon zich uit te breiden naar andere kantoren in andere landen en is tegenwoordig een populaire kantoorstijl die op veel werkplekken wordt gezien.

De val van de open-concept plattegrond

Hoewel plattegronden met een open concept werden ondersteund door communicatiestudies, moedigde de plattegrond met een open concept de communicatie niet aan zoals oorspronkelijk gehoopt. In feite is het hebben van een open ruimte als deze ontmoedigend voor communicatie. Het dwingt introverte werknemers om extravert te zijn, wat extra spanning veroorzaakt in wat anders een normale werkdag zou zijn. Zonder muren om het geluid op te vangen, kan een kantoor met een open verdieping snel luidruchtig worden. Wat in ruil daarvoor betekent dat mensen aarzelen om enig geluid te maken of een koptelefoon te dragen om constant het geluid om hen heen te onderdrukken.

Betekent dit dat hetzelfde geldt voor woningen met een open concept? Hoewel het verschillende soorten omgevingen zijn, beginnen mensen het leven in open-conceptomgevingen ook te verachten.

De reden voor hun ondergang

Hoewel alles in de openbaarheid is bedoeld om inclusiviteit te bevorderen, merken mensen dat het hebben van een huis met een open concept echt niet het doel dient waarvoor het is gemaakt.

Talloze publicaties beginnen duidelijk te maken dat mensen gewoon muren missen. De Boston Wereldbol wijst erop dat het zijn in een grote, open ruimte niet veel ruimte laat voor privacy. Bovendien zet het alles in de openbaarheid. Natuurlijk kan het geweldig zijn voor entertainment, maar het betekent ook dat je een gigantische kamer moet opruimen voordat je gasten over de vloer krijgt - inclusief de keuken. De Atlantische Oceaan wijst zelfs op een architect die huizen voorstelt om een ​​"rommelige" keuken te hebben - een waar de rommel kan leven na het bereiden van voedsel voor een evenement, terwijl uw echte "keuken" de plaats is waar u gastheer bent.

Hoewel we dankzij een open eetkamer en keuken in mijn ouderlijk huis dit jaar 30 mensen voor Thanksgiving konden ontvangen, kan het nogal een gedoe zijn voor mijn moeder in termen van dingen "er goed uit laten zien", terwijl ze ook probeert te koken voor tientallen mensen, en natuurlijk een spectaculaire gastvrouw zijn terwijl ze dat doet. Zeggen dat het haar stress veroorzaakt, is een understatement.

Ik geef toe, het hebben van een open keuken en eetkamer is echt prachtig. De manier waarop de zon door onze prachtige erker naar binnen komt terwijl je nipt aan een kopje koffie, voelt echt als gelukzaligheid. Maar voor de meesten wegen de nadelen op tegen de voordelen van huizen met een open concept. Het laat geen ruimte voor privacy, en heel weinig ruimte om de rotzooi te verbergen die we allemaal onvermijdelijk maken na een drukke dag.