Terug naar de basisprincipes van vintage keukens — The Family Handyman

Een witte kachel

Ons huis is gebouwd in 1952. Wanneer we kochten het in 1976, de keuken kwam met een wit fornuis; witte muren, vloeren en kasten; en roze en zwarte tegels. Onnodig te zeggen dat ik de combinatie nogal gedateerd vond.

Na vier jaar, we hebben het verbouwd en hebben gouden apparaten voor de oogst toegevoegd—inclusief een dubbele ovenreeks van Montgomery Ward en een afvalpers. En we hebben de originele witte gootsteen vervangen door een oogstgouden exemplaar. Om bij het goud te passen, kozen we voor een aanrechtblad met bruine tegels, gebeitste houten kasten en een linoleumvloer zonder was die eruitzag als bruine tegels. En ik herinner me nog hoe opgewonden ik was om al het wit kwijt te raken.

Snel vooruit, en we hebben weer verbouwd. Deze keer was ik opgewonden om al het oogstgoud kwijt te raken. we zetten een roestvrij staal paneel aan de voorkant van de compactor en verving de vaatwasser, het fornuis en de koelkast door roestvrijstalen modellen. En ik moet toegeven dat ik meer opgewonden was om van de oogstgouden kachel af te komen dan over de oude witte. De zijkanten waren vervaagd en ik kreeg het niet schoon. Maar om eerlijk te zijn, die kachel heeft 36 jaar redelijk goed gewerkt. En ze maken ze gewoon niet meer zoals vroeger.

Jaren na de eerste verbouwing begon ik te denken aan de oude witte kachel die bij het huis was geleverd. Het was best netjes, met een bakplaat in het midden van de branders en een aparte zijoven met een rotisserie. En mijn nieuwe fornuis heeft ook een bakplaat. Zoals ze zeggen, wat rond gaat, komt rond.

— Judi Carroll, Escondido, CA

Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in Herinneringen