The Eleven Percent: Maak kennis met Thea Alvin, steenhouwer

Deze FH-serie laat lezers kennismaken met enkele van de vrouwen die het goedmaken 11 procent van het bouwpersoneel in de VS, met verhalen over hun loopbaan in het veld. Kent u iemand die we moeten vermelden? E-mail ons hier.

Thea Alvin werkt al bijna vier decennia als steenhouwer, te beginnen toen ze 16 was, en hielp haar vader met het mengen van mortel en het dragen van stenen. "Ik was gratis arbeid voor hem, dus het was een gemakkelijke vraag", zegt ze.

Terwijl andere meisjes met poppen speelden, sjouwde zij met stenen en leerde ze het vak. Alvin ging zeven jaar in de leer bij meesters en bracht nog eens twee jaar door in hamerwerk. Ze reisde ook naar Europa als lid van World Wide Opportunities on Organic Farms (afgekort WWOOFer), waar ze op boerderijen werkte en leerde hoe metselaars het vak in hun land uitoefenden. Ze stapte uiteindelijk over op beeldhouwkunst met steenmetselwerk als haar medium.

Alvin wordt nu beschouwd als een van 's werelds meest vooraanstaande droogstapelende steenhouwers. Ze heeft gewerkt aan kapellen, looppaden en waterpartijen. De ene maand herbouwt ze misschien een 15e-eeuws koepelvormig Trulli-huis in Zuid-Italië; de volgende, het maken van een stortbak met bronwater in een chique tuin in Colorado. Creativiteit en het verleggen van artistieke grenzen zijn gemeenschappelijke elementen in al haar projecten.

"Steenmetselaar als een carrière kwam als resultaat van liefdevol buiten zijn, van de uitdaging van de paradox dat ik het doe", zegt ze. “Ik vind het heerlijk om een ​​onwaarschijnlijke metselaar te zijn. Ik hou ervan om voor onschuldig aangezien te worden. En ik vind het heerlijk om mensen te laten zien dat ik mijn spullen ken. Dat heeft me verslaafd gehouden.”

Tussen haar professionele taken door verzorgt ze haar geitenboerderij in Vermont, geeft ze intensieve steenhouwworkshops en houdt ze al haar zaken draaiende.

We vroegen Alvin naar haar mening over de staat van de steenhouwerij-industrie.

Vraag: Welke projecten springen er voor jou uit?

A: Het labyrint dat ik in september 2021 in Tennessee heb gebouwd, was het grootste uit mijn carrière en met afstand het mooiste. Het was 45 meter breed en sommige muren waren 3 meter hoog. Op de herfstnachtevening komt het licht door de boogdeur.

Twaalf van ons werkten eraan - half vrouwen, half mannen. We woonden vijf weken afgelegen in het veld, dus het was intens en had alle kans om fout te gaan. Het was ook een nieuwe ervaring voor mij omdat ik bijna geen van de rotsen heb aangeraakt. Ik liet de beslissingen over waar elke steen naartoe ging aan de bemanning over, terwijl mijn rol logistiek was, zoals het inkopen van het materiaal en de omgang met het publiek.

Het was een hele grote stap voor mij om een ​​stap terug te doen en andere mensen het werk te laten doen, maar het ging zo goed. Het is een stuk landschapskunst dat monumentaal gaat worden, en ik ben zo trots op het team. Het was episch om te zien hoe de ervaring zich voor hen ontvouwde. Vier van hen hebben tatoeages van het labyrint, dus ik denk dat dat het niveau van verbondenheid laat zien dat we daar hebben gedaan.

Vraag: Welke veranderingen heeft u gezien in de steenhouwerij gedurende de laatste 10 jaar?

met dank aan Thea Alvin

A: Het aantal mensen dat fysiek wil werken is afgenomen, terwijl het bedrag dat ze verwachten te worden betaald is toegenomen. Ik krijg misschien een onbetrouwbare parttime helper die drie keer het loon wil van een fulltime werknemer van 10 jaar geleden. Dus ik betaal mensen meer, maar praat ook meer met ze over de waarde die ik van hun werk verwacht.

Het is belangrijk om een ​​open dialoog te hebben over wat het project waard is en hoe hun loon daarin past, om er zeker van te zijn dat ze zowel de verwachte waarde voor die betaling krijgen als geven. Kom alles te weten over de uitdagingen waarmee u wordt geconfronteerd Sof Davenberry aan de slag als plaatwerker.

V: Hoe word je als vrouw ontvangen in het steenhouwersvak?

Dat heeft veel te maken met in welk deel van de wereld ik me bevind.

In Italië heb ik mannen steen uit mijn armen laten halen, denkend dat ik het moeilijk had of dat het te zwaar voor me was, terwijl dat niet zo was, en eigenlijk te zwaar voor hen. Hier in de Verenigde Staten laad ik vaak mijn zakken mortel van 80 pond voordat ik ervoor betaal. [Op die manier] Ik heb niet te maken met iemand die me probeert te helpen het te laden als het moeilijk voor hen is om dat te doen, of creëer een ongemakkelijk moment voor die man om te moeten erkennen dat ik sterker ben dan hem.

Ik word er wel eens van beschuldigd een redneck te zijn, of ervan beschuldigd een hippie te zijn. Maar ik geloof echt dat je als artiest daar allemaal in kunt trappen. Je kunt al die dingen hebben en niet zwart of wit hoeven te zijn. Je kunt dat mooie grijze gedeelte in het midden hebben. Het is net hoe ik de voorkeur geef aan de natuurlijke rand van stenen in plaats van blokvormen. Ik hou van het onregelmatige karakter.

Vraag: Zijn er voor- of nadelen aan het zijn van een vrouw in het vak?

A: Ik denk dat de manier waarop ik naar het leven kijk, wordt gedemonstreerd in mijn stijl van muren: extreem vergevingsgezind en accepterend. Ik hou ervan om een ​​imperfectionist te zijn en andere mensen te ondersteunen om hun eigen gebreken te accepteren. Zo zie ik mijn muren en mijn werk, net als een ander mens, vol interesse en onregelmatigheden.

Ik denk dat dit een bijzonder vrouwelijk perspectief is. Ik bouw ronde, sexy muren, met een zachte onregelmatige bovenlijn en taps toelopende delen en insluitsels, alsof de steen een eigen leven leidt. Deze waardering voor de kunstzinnigheid van de lijn, denk ik, en de wiskunde ervan, zijn vrouwelijk.

Even anders, ik ben klein, dus met mijn sterke beentjes verplaats ik stenen anders dan iemand met een langere rug. Ik belast mijn lichaam nooit vanwege de kortheid. Ik sta al op de grond en gebruik mijn benen om te tillen. Ik wandel en hockey ook om mijn energie kwijt te raken, zodat ik kalm kan zijn en me kan concentreren op de dingen die meer finesse vergen.

Vraag: Heb je advies voor jonge vrouwen die steenhouwers of andere beroepen willen gaan doen?

A: Werk, blijf werken, blijf doorgaan, blijf proberen en bezit je [dingen]. Anticipeer op wat je vervolgens gaat doen en wees irritant behulpzaam.

Bovendien zijn werkgevers op dit moment gewoon blij als je komt opdagen. Je hoeft niet eens nuchter te zijn als je lichaam er is. Maar als je het soort persoon bent dat langs een stuk afval op de vloer loopt en het niet opraapt, zul je je baan niet lang behouden.

Als jij het soort persoon bent dat het opraapt, in de prullenbak gooit, het meeneemt naar waar het heen gaat en weer terugkomt — tenzij je baas degene is die het afval op de grond heeft laten vallen om mee te beginnen - je hebt waarschijnlijk een goede voorsprong op het geheel genomen ding.

Vraag: Wat zijn uw pro-specifieke tools?

met dank aan Thea Alvin

A: Omdat ik een reismetselaar ben, ga ik licht. Ik reis met twee Estwing stenen hamers en een hamer van drie pond. Mijn favoriete hamer is een Mallorcaanse hamer van Trowel & Holden, wiens naam Karl is. (Al mijn hamers hebben namen en ik verf mijn hamers in een felle kleur zodat ik of mijn leerlingen ze niet kwijtraken als ze in het gras of in het bos aan het trainen zijn.)

Ik koop een schop of leen er een als ik per vliegtuig reis, omdat hij niet in mijn opgeborgen bagage past. Ik heb veel schoppen, maar ik hou ervan schoppen met korte handen met een handvat aan het uiteinde zodat ik het mes gemakkelijk kan draaien.

Thea Alvin Bio

Kunst combineren met ambacht, Thea Alvin heeft metselwerkprojecten over de hele wereld gemaakt, talloze onderscheidingen ontvangen en te zien geweest in Oprah en andere tv-shows. Als ze niet in de schijnwerpers staat, woont ze in een funky boerderij op het platteland van Vermont, waar ze experimenteert met kleur en textuur, danst in de regen en speelt in de modder. Ook geeft ze workshops en rondleidingen door haar beeldenpark.

"Steenmetselwerk is een reeks problemen die je maakt en oplost", zegt ze. “Ik ben geen ongelooflijk lineair persoon. Ik zie vele kanten van vragen en werk hard om de meest efficiënte en mooie oplossing te vinden.”

Schrijver Karuna Eberl Bio

Karuna Eberl levert regelmatig bijdragen aan FamilieHandyman.com. Ze bracht de laatste 25 jaar door als freelance journalist en filmmaker en vertelde verhalen over mensen, natuur, reizen, wetenschap en geschiedenis. Ze heeft talloze prijzen gewonnen voor haar schrijven, haar Reisgids Florida Keys en haar documentaire, Het Guerrero-project.

Karuna Eberl, een freelanceschrijver en indiefilmproducent, behandelt de buiten- en natuurkant van doe-het-zelf en onderzoekt dieren in het wild, groen leven, reizen en tuinieren voor Family Handyman. Ze schrijft ook FH's Eleven Percent-column, over dynamische vrouwen in het bouwpersoneel. Enkele van haar andere credits zijn de maart-cover van Readers Digest, National Parks, National Geographic Channel en Atlas Obscura. Karuna en haar man zijn ook bezig met het laatste stuk van het renoveren van een verlaten huis in een bijna spookstad op het platteland van Colorado. Als ze niet aan het werk zijn, kun je ze zien wandelen en over de achterafwegen reizen, kamperend in hun zelf omgebouwde busje.