The Elf Procent: Maak kennis met Belick Pha, senior supervisor bouw

Deze FH-serie laat lezers kennismaken met enkele van de vrouwen die het goedmaken 11 procent van het bouwpersoneel in de VS, met verhalen over hun loopbaan in het veld. Kent u iemand die we moeten vermelden? E-mail ons hier.

Al sinds ze een tiener was in St. Paul, Minnesota, wilde Belick Pha ingenieur worden. "Ik zag Ijzeren man En Batman, en ik wilde echt coole dingen ontwerpen', zegt ze.

Vanwege haar talent en motivatie raadde een adviseur van de middelbare school haar aan om te solliciteren voor een stage bij het "Seeds"-programma van het Minnesota Department of Transportation. Seeds - een concept, geen acroniem - moedigt minderheidsstudenten, vrouwelijke en economisch achtergestelde studenten aan om carrière te maken in transport en bouw.

"Ik wilde gewoon een baan hebben, dus ik zei: 'Waarom niet?'", zegt Pha.

Ze bleef bij het programma gedurende de middelbare school en de universiteit. In haar onderbouwjaar schakelde ze haar studierichting over van werktuigbouwkunde naar geotechniek omdat ze besefte dat ze daardoor meer het veld in zou gaan.

"Ik dacht: 'Ik kan niet de hele dag achter een bureau zitten en ontwerpen'", zegt ze. “Ik ben een energieke jongen en ik vind het heerlijk om buiten te zijn. Als ingenieur in de bouw krijg je half om half.”

Vandaag is ze bijna 15 jaar bezig met een gevarieerde carrière, waarbij ze verschillende banen in de openbare en privésector doorloopt constructie - technisch technicus, stafingenieur, projectmanager en plaatsvervangend kwaliteitsborging manager. Pha zegt dat ze heel blij is dat ze haar niche in de bouwsector heeft gevonden.

In 2022 begon ze aan een nieuwe baan bij Cargill, waar ze de dagelijkse werkzaamheden op werklocaties leidde. Ze ziet toe op de veiligheid en zorgt ervoor dat alles op rolletjes loopt voor teams van elektriciens, pijpfitters, betonleggers en grondwerkers.

We vroegen Pha naar haar mening over de toestand van de bouwsector.

Vraag: Hoe is het om een ​​vrouw te zijn in bouwmanagement?

A: Het was erg zwaar als beginnende werknemer. Het is nu niet zo veel. Ik ben klein en van ongeveer 17 tot 28 jaar liep ik op het terrein en mensen zeiden: "Oh, ben jij de intern?” En zelfs toen ik gepromoveerd werd en mensen in het veld trainde, werd me dat nog steeds gevraagd, of mensen praatten met de persoon die ik train omdat ze veel groter waren dan ik.

Ik heb me daar uit moeten krabben. Ik ben niet zo uitgesproken, dus ik moest echt leren hoe ik mezelf moest laten gelden, hoe ik met mensen moest werken en mijn strijd moest kiezen. Het was een zwaar eerste decennium, maar het was het waard. Leren hoe Jessie Cannizzaro startte Milestone Loodgieterswerk in 2011.

V: Beschrijf een belangrijk aspect van bouwtoezicht.

A: In mijn vorige baan leidde ik de eerste 30 minuten van onze wekelijkse vergaderingen met veiligheidsbesprekingen. We zouden onderwerpen en gevaren of bijna-ongevallen bespreken. We hadden een goede veiligheid op de werkvloer cultuur, en daar was ik echt trots op.

Het stelde iedereen op zijn gemak om te komen praten, want er is een stereotype met bouwvakkers als: 'Gewoon het werk gedaan krijgen.” En ik denk dat als het aan veel mensen lag, ze gewoon door zouden werken tot op het punt van blessure.

Dus door er een onderwerp van te maken, blijft het in hun gedachten hangen, in plaats van alleen maar te zeggen: 'Hé, veel succes, jongens. Werk hard. Tot ziens aan het eind van de dag.” Het is belangrijker om te zeggen: 'We willen dat je hard werkt, maar in de eerste plaats doel is om iedereen naar huis te laten gaan met alles waarmee ze zijn gekomen.” Ik hoop dat hiermee voort te zetten functie.

V: Hoe heeft uw branche zich tijdens de pandemie ontwikkeld?

A: Ik was verrast hoe druk we het hadden tijdens de pandemie. Het maakte ons ook afhankelijker van technologie, vooral met communicatie en gegevensopslag, waarvan ik denk dat dit de sleutel zal zijn voor de bouw en in het algemeen in de toekomst.

Dan, voor zover het mensenwerk betreft, was het moeilijk om goed talent te behouden. Het is moeilijk om een ​​goede collega te zien vertrekken, vooral als het een vrouw is, omdat ik niet veel vrouwelijke cohorten heb. Maar tegelijkertijd heeft COVID iedereen doen inzien wat hun werk waard is en dat ze zouden moeten krijgen wat ze verdienen.

Vraag: Welke veranderingen heeft u de afgelopen 10 jaar gezien in de commerciële bouw?

A: Meer aandacht voor veiligheid is een grote. Er is een cultuur die zo anders is dan zelfs vijf jaar geleden. Veel mensen die dat zijn hierin staan ​​vrouwen voorop, maar we hebben ook een goed conglomeraat van mensen die pleiten voor veilige werkomgevingen, of dat nu fysiek veilig is of emotioneel en mentaal veilig. Ik hou gewoon van waar de trend naartoe gaat.

Ik zie ook meer vrouwen in de bouw en in leidinggevende functies. Steeds meer provincies in Minnesota doen er goed aan om vrouwelijke projectingenieurs aan te trekken. En ze worden niet aangenomen omdat ze vrouw zijn, maar omdat ze heel slimme vrouwen zijn. Dat vind ik ook helemaal geweldig.

Vraag: Welke veranderingen hoop je de komende jaren te zien?

A: Ik zou graag meer vrouwen en minderheden in de bouw zien.

Er zijn niet genoeg Latino en zwarte ingenieurs. Ik zie veel Latino bouwvakkers, maar ingenieurs, projectmanagers en zelfs werfleiders zijn meestal geen Latino. Maar de branche verandert snel en er zijn zoveel diversiteits- en inclusiegroepen in de bouw begonnen dat ik hoop dat het over vijf of tien jaar compleet anders zal zijn.

V: Welk advies heeft u voor branchemanagers om een ​​diverser personeelsbestand te bevorderen?

A: Ik heb veel spectaculaire mannelijke bazen en managers gehad die me steunden door vrouwen- en diversiteitsseminars bij te wonen, maar niet veel van hen zijn zelf aanwezig. Dat heb ik altijd ontmoedigend gevonden.

Ik neem het ze niet kwalijk, ik denk dat het voor hen slechts een tangentieel onderwerp is. Natuurlijk willen ze diversifiëren, maar het zou zo'n groot verschil maken als ze aanwezig zouden zijn en zouden pleiten voor het bedrijf.

Vraag: Zijn er nog wijze woorden voor jonge vrouwen die in jouw vakgebied willen komen?

A: Wees assertief en leg verbanden. Dat zijn de twee grootste dingen. Wees niet bang om luid te zijn en leer nee te zeggen.

Op instapniveau wordt je geleerd om altijd ja te zeggen, maar als vrouw die te vaak ja zegt, kun je jezelf echt voor de gek houden. Je moet ook volhouden en laten zien dat je het werk kunt doen, zodat je het respect kunt verdienen. Zoek daar dus een balans in. Het kan een paar jaar duren om erachter te komen. Zoals ik al zei, het heeft me jaren gekost.

Er zijn ook veel mensen die talent waarderen, ongeacht hoe je eruitziet, dus je kunt overal bondgenoten vinden. Herken ze en ze zullen je helpen koesteren. Zoveel vice-presidenten en senior ingenieurs hebben me echt geholpen. Beroepsgroepen zoals Vrouwen in transport (en de Minnesota hoofdstuk) zijn ook echt goede bronnen om te netwerken.

Vraag: Wat zijn uw pro-specifieke tools?

A: Omdat ik het nu grotendeels red, heb ik helaas niet al te veel fysieke hulpmiddelen meer. Vroeger had ik schoppen, emmers, kettingen en wat dan ook, maar nu is mijn auto leger dan vroeger.

Maar in mijn tas heb ik mijn meetlint, zaklampen, meerdere door het bedrijf verstrekte veiligheidshandschoenen, zakmes, multi tool en waterdicht veld notitieboekje. Voor apps en programma's gebruiken we een SharePoint en het AutoCAD-programma NavisWorks voor het beoordelen van projecten die ingenieurs ons sturen.

Belik Pha Bio

Belick Pha's kennismaking met de bouw begon als tiener toen ze zich inschreef voor het programma Architecture, Construction and Engineering (ACE) aan de Johnson Senior High School in St. Paul, Minnesota. Aanvankelijk alleen geïnteresseerd in techniek, werd ze op aanraden van haar ACE-adviseur aangenomen als jobstudent positie bij het Seeds-programma bij het Minnesota Department of Transportation (MnDOT), wat haar op haar carrière zette pad.

Ze behaalde een diploma geo-engineering aan de Universiteit van Minnesota en ging daarna verder als technisch technicus, waarbij ze bouwmaterialen testte in het veld en in het laboratorium. Later stapte ze over naar geotechniek en projectmanagement. Pha is momenteel senior bouwopzichter bij Cargill.

Schrijver Karuna Eberl Bio

Karuna Eberl levert regelmatig bijdragen aan FamilieHandyman.com. Ze bracht de laatste 25 jaar door als freelance journalist en filmmaker en vertelde verhalen over mensen, natuur, reizen, wetenschap en geschiedenis. Eberl heeft talloze prijzen gewonnen voor haar schrijven, haar Reisgids Florida Keys en haar documentaire Het Guerrero-project.

Karuna Eberl, een freelanceschrijver en indiefilmproducent, behandelt de buiten- en natuurkant van doe-het-zelf en onderzoekt dieren in het wild, groen leven, reizen en tuinieren voor Family Handyman. Ze schrijft ook FH's Eleven Percent-column, over dynamische vrouwen in het bouwpersoneel. Enkele van haar andere credits zijn de maart-cover van Readers Digest, National Parks, National Geographic Channel en Atlas Obscura. Karuna en haar man zijn ook bezig met het laatste stuk van het renoveren van een verlaten huis in een bijna spookstad op het platteland van Colorado. Als ze niet aan het werk zijn, kun je ze zien wandelen en over de achterafwegen reizen, kamperend in hun zelf omgebouwde busje.