6 soorten kelderafvoeren
Het afvoeren van water in een kelder met aanhoudende wateroverlast is een speciaal soort probleem. Hier zijn zes van de meest voorkomende manieren om dit aan te pakken.
ROBIN GENTRY/GETTY AFBEELDINGEN
Een kelderafvoer kiezen
Het is zeldzaam om een kelder te vinden die geen ervaring heeft problemen met vocht. Bij overmatig vocht of actief lekken resulteert in stilstaand water op de vloer, de integriteit van het gebouw en de gezondheid van de mensen die erin wonen in gevaar komen.
De huidige bouwvoorschriften verplichten de installatie van een kelderdrainagesysteem in nieuwbouw, maar veel huizen dateren van vóór deze vereiste. Als uw kelder een van hen is, heeft u opties voor het toevoegen van drainage.
Soms is het het beste om buitenafvoeren te installeren om water weg te leiden van de fundering. Als ze diep genoeg zijn, kunnen ze ook de hydrostatische druk van stijgend grondwater verlichten. Vaker wel dan niet moet de buitenafvoer echter worden aangevuld met een afvoer in de kelder.
De beste keuze voor u hangt af van de kenmerken van de kelderverdieping en de weg die het water aflegt om in de kelder te komen. Water dat door de muren naar binnen sijpelt, kan vaak worden afgevoerd door een omtrekafvoer. Maar water dat van onderaf naar binnen dringt, kan een uitgebreider systeem vereisen dat over het midden van de vloer loopt.
Als je het water eenmaal naar een centraal punt hebt gekanaliseerd, moet je het nog steeds naar buiten halen. Dat duurt meestal een sump pomp, waardoor water in het afvalsysteem van het gebouw terecht kan komen of naar buiten naar een veilige afvoerlocatie.
Vloerafvoeren worden altijd gelijk met het oppervlak geïnstalleerd, wat graven met zich meebrengt, welk type u ook kiest. Als jouw souterrain is voorzien van een betonnen vloer, kan er ook sprake zijn van een zekere mate van sloop. Het kan zinvol zijn om nieuw beton te storten om een afgewerkt vloeroppervlak te creëren dat afloopt naar de afvoer.
Hier is een lijst met veelvoorkomende afvoersystemen en de omstandigheden waaronder ze het beste werken.
Deze bestaat uit een in grind ingebedde geperforeerde buis die is geïnstalleerd in een greppel die afloopt naar een afwateringspunt. Het is een goede oplossing voor overstroming veroorzaakt door grondwater. Doorgaans zes tot 24 inch diep geïnstalleerd, kan het ook het doorsijpelen van water door muren beheersen.
Dit type wordt ook wel eens genoemd afvoer tegel omdat het was gemaakt van oude dakpannen in de dagen vóór plastic buizen. Het grind ligt meestal bloot op het vloeroppervlak, maar u kunt het desgewenst bedekken met een metalen of plastic rooster.
Dit lijkt zo op een Franse afvoer dat de twee vaak door elkaar worden gehaald. Het verschil? Een gordijnafvoer is ondieper.
Het bestaat uit een geperforeerde buis ingebed in grind en geïnstalleerd in een hellende greppel. Door de ondiepe plaatsing kan de afvoerleiding het water dat door de muren naar binnen sijpelt opvangen en omleiden.
Omdat je het niet zo diep graaft, is een gordijnafvoer gemakkelijker te installeren dan een Franse afvoer. Het kan een adequate drainageoplossing zijn wanneer grondwater overstromingen is niet waarschijnlijk.
Dit is gewoon een hellende greppel bedekt met een metalen rooster, geïnstalleerd rond de vloeromtrek of in het midden van de vloer. Dat doet het niet water opnemen; het leidt het naar een opvangput of een andere plaats waar het veilig kan leeglopen. Het biedt verzekering tegen overstromingen door lekkende leidingen en soortgelijke ongevallen.
De keldervloer moet aflopen in de richting van een kanaalafvoer, dus de geul wordt meestal op het laagste punt gegraven. Installatie kan het nodig maken om de vloer opnieuw te bedekken om deze de nodige helling te geven.
Misschien wel de meest bekende van alle kelderafvoeren, de standaard vloerafvoer heeft een rond of rechthoekig rooster dat het gat bedekt. Het zit op het laagste deel van de vloer en verzamelt stilstaand water dat door de muren of ergens anders naar binnen komt. Het stuurt het water door een ondergrondse leiding naar het sanitairsysteem of naar een opvangput.
Als het wordt aangesloten op het sanitair, kan dit type afvoer het beste tijdens de eerste aanleg worden geïnstalleerd, omdat het een P-val en ontluchting om het vrijkomen van rioolgassen in de kelder te voorkomen. Door een afvoerputje in een opvangput te leiden, worden dergelijke complicaties vermeden.
A sump pomp en sump pit worden vaak gebruikt in combinatie met een ander afwateringsnetwerk. Maar zelfs zonder aanvullende drainage kan een opvangsysteem een kelder effectief beschermen tegen overstromingen als gevolg van een hoge grondwaterspiegel.
Grondwater stroomt in de opvangput, die onder de vloer is gegraven. Wanneer het tot een gevaarlijk niveau stijgt, schakelt de pomp in om de put leeg te pompen. Sump-pompen worden vaak aangetroffen in kelders die zijn gebouwd in slecht doorlatende grond of laaggelegen gebieden die onderhevig zijn aan overstromingen.
Buitenafvoeren die rond de omtrek van de fundering zijn geïnstalleerd, verzamelen en leiden water af voordat het in de kelder sijpelt. Op locaties met hoog grondwater of zware afvoer zijn het vaak Franse afvoerkanalen die langs de funderingsmuur of zelfs aan de basis zijn gegraven. Wanneer afvoer het enige probleem is, kan een kanaalafvoer het werk doen.
Soms is een buitenafvoer alles wat een kelder nodig heeft om droog te blijven. Maar op locaties met hoog grondwater vormen ze slechts een onderdeel van een compleet drainagesysteem.
Chris Deziel is al meer dan 30 jaar actief in de bouw. Hij hielp een kleine stad in de woestijn van Oregon van de grond af op te bouwen en hielp bij het opzetten van twee landschapsarchitectuurbedrijven. Hij heeft gewerkt als timmerman, loodgieter en meubelmaker. Deziel schrijft sinds 2010 doe-het-zelfartikelen en heeft als online consultant gewerkt, meest recentelijk met de Pro Referral-service van Home Depot. Zijn werk is gepubliceerd op Landlordology, Apartments.com en Hunker. Deziel heeft ook wetenschappelijke inhoud gepubliceerd en is een fervent muzikant.
