Wat is gecomposteerde mest en hoe de bodem ermee te verbeteren?

Toen ik voor het eerst leerde om voedsel verbouwen, dwaalde ik door een kinderkamer die hoog gestapeld was met pallets met felgekleurde zakken aarde en compost. Dat zette me aan het denken: wat zou mijn tuinplanten de beste overlevingskans geven?

Toen ik bij de rij gecomposteerde mest aankwam, had ik ineens een heleboel andere vragen. Is het veilig? Zal het ruiken? Zitten er echte stukjes schapenpoep in die zak?

De antwoorden, zo leerde ik uiteindelijk, waren ja, nee en nee. Ik heb ook geleerd dat gecomposteerde mest een geweldig natuurlijk hulpmiddel is om groenten en fruit de voeding te geven die ze nodig hebben, zonder afhankelijk te zijn van synthetische meststoffen.

Wat is gecomposteerde mest?

Gecomposteerde mest is dierlijke mest die moet worden afgebroken. Het kan dan worden gebruikt als een voedingsrijke bodemverbeteraar voor tuinen. Het ruikt niet meer en bevat geen gevaarlijke ziekteverwekkers. Het kan alleen gemaakt zijn van mest, maar meestal bevat het andere gecomposteerde materialen zoals stro of zaagsel.

"Hoe dan ook, mest bevat veel organisch materiaal en voedingsstoffen die essentieel zijn voor plantengroei", zegt Barbara Shea, een meestertuinier met Tertill.

Waar komt gecomposteerde mest vandaan?

De meer gebruikelijke commerciële mengsels zijn afkomstig van paarden, koeien en kippen. Mensen gebruiken ook mest van schapen, konijnen, geiten, eenden en lama's. Het afval van bijna elke herbivoor is eerlijk spel voor moestuinen omdat ze voornamelijk hooi en gras eten en niet vatbaar zijn voor ziekteverwekkers, zoals varkens.

"Katten en honden zijn carnivoren, en hun... afval mag niet worden gecomposteerd omdat ze parasieten kunnen bevatten”, zegt Shea. “Uitwerpselen van paarden en ezels bevatten meestal de minste stikstof, koeienmest heeft de meeste voedingsstoffen en kippenmest is meestal goedkoper en gemakkelijker verkrijgbaar, vooral met de toename van het aantal mensen dat hun eigen dieren grootbrengt kippen.”

De meeste soorten gecomposteerde mest zijn te koop bij tuincentra. Als je er zelf een wilt maken, kun je boeren, paardeneigenaren of zelfs buren met een hok vinden die het graag weggeven.

Waarom wordt mest gecomposteerd?

Mensen composteren mest, in plaats van het rechtstreeks in hun tuin te strooien, om:

• Dood gevaarlijke ziekteverwekkers en bacteriën, waaronder E. coli;
• Dood de meeste wietzaden;
• Afbraak van geneesmiddelen die in de veehouderij worden gebruikt;
• Weg met de geur;
• Maak het lichter en gemakkelijker te vervoeren;
• Weg met landbouwafval dat schade kan toebrengen aan beken en rivieren;
• Maak de voedingsstoffen toegankelijker voor planten.

“Verse mest bevat doorgaans grote hoeveelheden stoffen die schadelijk kunnen zijn voor planten, zoals ammonium, oplosbare stikstof, zout en levensvatbare wietzaden”, zegt Susan Mahr, gepensioneerd master gardener-programmacoördinator aan de University of Wisconsin-Madison.

"Gecomposteerde mest heeft een lagere beschikbaarheid van stikstof en zal meer bijdragen aan het organische stofgehalte van de bodem in vergelijking met verse mest."

Hoe wordt mest gecomposteerd?

Het is een proces dat heet composteren wordt genoemd. Om veilig te kunnen gebruiken, moet mest worden verwarmd tot boven 145 F (u kunt dit controleren met een compostthermometer met lange sondes). De warmte ontstaat van nature omdat rottend organisch materiaal warmte genereert.

Aerobe micro-organismen, en soms regenwormen, de mest en andere organische materialen afbreken, meestal in een paar maanden tot een jaar. Dat resulteert in een vezel- en koolstofrijke humus met voedingsstoffen als kalium, fosfor en stikstof.

Kun je zelf gecomposteerde mest maken?

Ja. "Je kunt het absoluut zelf maken, als je een ervaren tuinier bent en de ruimte, het gereedschap, de tijd en de grondstoffen hebt", zegt Shea. Maar als je een beginner bent, is het makkelijker en veiliger om te beginnen met de spullen uit de winkel.

Hoe maak je gecomposteerde mest?

1. Meng de mest met een goede koolstofbron, zoals stro, zaagsel, bladeren of houtsnippers. Dit is essentieel zodat de microbiële populatie voldoende koolstof en stikstof heeft om te consumeren. Afhankelijk van de bron kan de mest al gemengd zijn. Shea suggereert drie delen mest tot twee delen van een koolstofbron.
2. Doe het mengsel in een overdekt composteersysteem — een plastic, houten of metalen doos met een deksel. Zorg ervoor dat de lucht nog kan circuleren. Je kunt ook composteren in een open hoop, maar dat kan knaagdieren en insecten aantrekken, een vieze geur afgeven en het moeilijk maken om de temperatuur en het vocht te beheersen.
3. Houd het vochtig en keer het regelmatig. "Het keren van mest is essentieel omdat het zuurstof opneemt, de stapel homogeniseert en klonten breekt", zegt Shea. "Het maakt ook meer contact van mest met microben mogelijk."
4. Wanneer de stapel afkoelt, is de gecomposteerde mest klaar om toe te voegen aan uw composteringsprojecten.

Gebruik nooit uitwerpselen van varkens, honden of katten in composthopen of in tuinen, vooral als je voedsel kweekt.

Hoe komt gecomposteerde mest ten goede aan tuingrond?

Gecomposteerde mest is een belangrijke bron van organische stof voor huis tuinen omdat het:

• Levert primaire voedingsstoffen, zoals stikstof, fosfor en kalium;
• Levert micronutriënten voor plantengroei;
• Verbetert de bodemstructuur;
• Verhoogt het waterhoudend vermogen van zandgronden;
• Verbetert de drainage in kleigronden;
• Biedt een bron van voedingsstoffen met langzame afgifte;
• Bevordert de groei van nuttige organismen;
• Vermindert afvoer.

“Het belangrijkste voordeel van mest is het vermogen om bodem verbeteren', zegt Shea. "Zoals we weten, bevordert een gezonde bodem gezonde planten."

Hoe gecomposteerde mest in de tuin te gebruiken?

De beste tijd om gecomposteerde mest te verspreiden is in de herfst of winter, afhankelijk van hoe streng uw winters zijn. Als je grond al behoorlijk goed is, kun je gewoon een paar centimeter bovenop je bedden toevoegen. Anders moet je het grondig mengen in je bestaande grond, vier tot twintig centimeter diep.

Als je hem in het voorjaar uitstrooit, raadt Mahr aan om minimaal een maand te wachten voordat je gaat planten.

Om het in de grond te mengen, heb je deze hulpmiddelen nodig:

• Kruiwagen;
• Schop;
• Hark;
• Compoststrooier of rollende turfstrooier;
• helmstok;
• Handschoenen;
• Compostbak;
• Een bandana of masker om je neus en mond te bedekken.

"Als je gecomposteerde mest in zakken hebt gekocht, staat op het etiket op de verpakking de voedingswaarde en de dosering", zegt Mahr. Als je de zelfgemaakte variëteit gebruikt, moet je experimenteren, omdat mest van landbouwhuisdieren varieert in voedingswaarde. Misschien wil je ook test je bodem om ervoor te zorgen dat het fosforgehalte niet te hoog is en andere voedingsstoffen in balans zijn.

Als je twijfelt over de kwaliteit van je gecomposteerde mest, meng dan een beetje met wat zand en plant een paar erwten- of bonenzaden in een pot. Als ze gezond en groen ontkiemen, heeft de compost waarschijnlijk de juiste balans tussen stikstof en koolstof en is hij vrij van verontreinigingen. Dan kun je het over je tuin verspreiden.

Kan gecomposteerde mest als mulch worden gebruikt?

Ja. Gecomposteerde mest werkt als een langzaam vrijkomende meststof, houdt het bodemvocht constant en isoleert de grond.

Verspreid in de herfst of het vroege voorjaar een laag gecomposteerde mest van 2 tot 3 inch over het oppervlak van de grond. Houd het op een goede drie tot vier centimeter afstand van struiken of boomstammen. Regen en sneeuw spoelen voedingsstoffen in de grond voor de wormen, goede bacteriën en nieuwe lente planten.

“Verse mest is hier geen optie”, zegt Shea. “Het bevat te veel stikstof en kan planten verbranden. Bovendien, sommige mest mest bestaat ook uit urine, die ook rijk is aan stikstof.”

Is gecomposteerde mest veilig?

Ja, zolang het op de juiste manier is gecomposteerd.

“[Niet-gecomposteerde] mest kan parasieten bevatten, zoals E. coli en lintworm', zegt Shea. "Hoewel het risico laag is, hoe langer de mest voor gebruik ligt, hoe groter de kans dat deze ziekteverwekkers worden gedood."

Karuna schrijft over dieren in het wild, natuur, geschiedenis en reizen voor tijdschriften, kranten en websites inclusief National Geographic, Nationale parken, Discovery Channel, Atlas Obscura en het Hoge Land Nieuws. Ze produceerde ook een aantal onafhankelijke films en regisseerde de documentaire The Guerrero Project, over de zoektocht naar een gezonken slavenschip. Zij en haar man, Steve, schreven een bekroonde gids voor de Florida Keys en zijn momenteel een verlaten huis in een spookstad volledig aan het renoveren. Ze heeft een B.A. in journalistiek en geologie van de Universiteit van Montana. Lid van OWAA, SATW.