Ιστορία των Γυναικών στην Κατασκευή

Οι γυναίκες κάνουν σημαντική πρόοδο στον παραδοσιακά ανδροκρατούμενο τομέα των κατασκευών, από ιδιοκτησία επιχείρησης προς το εξειδικευμένα επαγγέλματα. Σήμερα, οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν λίγο περισσότερο από το 10 τοις εκατό του κατασκευαστικού κλάδου, και ο αριθμός των γυναικών που εισέρχονται σε επαγγέλματα που σχετίζονται με τις κατασκευές αυξάνεται σταθερά εδώ και δεκαετίες.

Των γυναικών αύξηση των θέσεων εργασίας στις κατασκευές είναι σχεδόν πέντε φορές ταχύτερη από την αύξηση των θέσεων εργασίας στον τομέα αυτό συνολικά. Εγώτο 2019, το μερίδιο των γυναικών που εργάζονται στον τομέα των κατασκευών έφτασε σε υψηλό 20 ετών.

Ο αριθμός των γυναικών που εισέρχονται στον κλάδο μπορεί να είναι πρωτοσέλιδο σήμερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ «Γυναίκες στη δουλειά». Η ιστορία των γυναικών στην οικοδομή είναι μεγαλύτερη από ό, τι νομίζετε, που εκτείνεται μέχρι τη Μέση Ηλικίες.

Μεσαιωνικές γυναίκες στην οικοδομή

Αν και υπάρχουν κάποιες αρχαιολογικές ενδείξεις ότι οι γυναίκες έκαναν χειρωνακτική εργασία σε εργοτάξια στην αρχαιότητα, η πρώτη γραπτή καταγραφή γυναικών εργαζομένων σε οικοδομές χρονολογείται στην Ισπανία του 13ου αιώνα. Τα επίσημα αρχεία σημείωσαν μια ομάδα γυναικών που εργάζονταν καθημερινά σε πέτρινες και ξύλινες κατασκευές στην πόλη της Ναβάρα.

Οι ιστορικοί ανακάλυψαν αρχεία για γυναίκες εργάτες οικοδομών και ειδικευμένοι έμποροι από τον 13ο έως τον 17ο αιώνα στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ισπανία. Η τήρηση αρχείων ήταν κηλίδα κατά τον Μεσαίωνα, οπότε είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα πόσο διαδεδομένη ήταν αυτή η πρακτική.

Επιπλέον, ήταν κοινωνικά απαράδεκτο να καταγράφεται η οικοδομική εργασία από γυναίκες ως μισθωτή εργασία. Οι γυναίκες θεωρούνταν σωματικά ανίκανες για βαριά εργασία και η εργασία εκτός των οικιακών ορίων θεωρούνταν ανήθικη. Για να παρακάμψουν αυτά τα ζητήματα, οι γυναίκες εργάτριες συχνά έμεναν από τα επίσημα αρχεία ή σημειώνονταν μόνο κατά φύλο χωρίς να διευκρινίζεται το κατάλληλο όνομα ή ο ρόλος εργασίας.

Παρά την ανεπαρκή αυτή αναφορά, οι ιστορικοί πιστεύουν ότι οι φτωχές γυναίκες εργάζονταν συνήθως ως ανειδίκευτη μέρα εργάτες σε εργοτάξια για να μεταφέρουν νερό, να σκάβουν τάφρους για τοίχους θεμελίωσης, στέγες από αχυρόχορτο και να ανακατεύουν γουδί. Οι γυναίκες σε εξειδικευμένα κτίρια, από την άλλη πλευρά, ήταν μεσαίας τάξης. Πήραν τοιχοποιία, ξυλουργική ή άλλες χειροτεχνίες από τους πατέρες ή τους συζύγους τους.

Οι τάξεις των γυναικών ως ανειδίκευτων εργαζομένων και εμπόρων μειώθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης του 16ου και του 17ου αιώνα, καθώς τα βασικά καθήκοντα περιήλθαν σε άνεργους και άπορους άνδρες. Συμμετοχή σε εμπορικές συντεχνίες περιορίστηκε λόγω της κληρονομικότητας κατά μήκος της ανδρικής γραμμής, κόβοντας τις γυναίκες και τις κόρες που είχαν προηγουμένως επιτραπεί να συνεχίσουν την οικογενειακή επιχείρηση.

Οι γυναίκες στην οικοδομή μετά τη βιομηχανική επανάσταση

Αρχείο Universal History/Ομάδα Universal Images/Getty Images

Η βιομηχανική επανάσταση στα μέσα του 18ου αιώνα έφερε μια οικονομική άνθηση στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ Καθώς η αγορά εργασίας επεκτάθηκε, οι γυναίκες επέστρεψαν εργοτάξια ως εργάτες και έμποροι, αυτή τη φορά με λιγότερη κοινωνική καταδίκη.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η πρώτη γυναίκες μηχανικοί και αρχιτέκτονες άρχισαν να ξεχωρίζουν. Μηχανικός Έμιλι Γουόρεν Ρόμπλινγκ σκηνοθέτησε την κατασκευή της Γέφυρας του Μπρούκλιν αφού ο σύζυγός της Ουάσινγκτον Ρόμπλινγκ αρρώστησε. Wasταν τόσο σημαντική για την επιτυχία του έργου που όταν άνοιξε η γέφυρα το 1883, οδήγησε με τον Πρόεδρο Τσέστερ Α. Ο Άρθουρ σε όλο του το μήκος.

Επιπλέον, η Έθελ Τσαρλς έγινε η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή στο Βασιλικό Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων το 1898. Αμερικανός Τζούλια Μόργκαν ήταν η πρώτη γυναίκα που εισήχθη στην περίφημη αρχιτεκτονική σχολή École Nationale Supérieure des Beaux-Arts στο Παρίσι το 1902 και η πρώτη γυναίκα αρχιτέκτονας με άδεια στην Καλιφόρνια το 1904. Και το 1926, Η Lillian Moller Gilbreth εντάχθηκε η Αμερικανική Εταιρεία Μηχανολόγων Μηχανικών ως το πρώτο της γυναικείο μέλος.

Ο Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος σηματοδότησε μια από τις σημαντικότερες περιόδους για γυναίκες στην οικοδομή και το συνολικό εργατικό δυναμικό. Ενώ δεκάδες χιλιάδες άνδρες πολέμησαν στην πρώτη γραμμή, οι γυναίκες ανέλαβαν ολόκληρες βιομηχανίες που θεωρούνταν προηγουμένως ακατάλληλες για τις σωματικές ή πνευματικές τους ικανότητες.

Από τους χειριστές γερανών και τους συγκολλητές στα ναυπηγεία έως τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς και τους μηχανικούς στα εργοστάσια, οι γυναίκες κυριάρχησαν ξαφνικά σε τομείς που προορίζονταν εδώ και καιρό για τους άνδρες. Όταν οι γυναίκες απολύθηκαν συνολικά από αυτές τις δουλειές μετά την επιστροφή των στρατευμάτων, η δυσαρέσκειά τους έσβησε και τελικά εκκίνησε τα φεμινιστικά κινήματα της δεκαετίας του 1960.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 υπήρξε η ψήφιση των πρώτων νόμων που προστατεύουν τις γυναίκες στο εργατικό δυναμικό, αν και μόλις το 1979 η Barbara Res ανέλαβε την κατασκευή του Trump Tower. Ταν η πρώτη γυναίκα εργοδηγός που επέβλεψε ένα μεγάλο αμερικανικό κατασκευαστικό έργο από πρωτοποριακό έως ολοκληρωμένο.

Σύγχρονες γυναίκες στην οικοδομή

Οι γυναίκες αποτελούν σημαντικό ποσοστό των αγορά εργασίας στις κατασκευές σήμερα, και τον αριθμό των γυναικών που εισέρχονται ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ και οι εξειδικευμένες συναλλαγές είναι σε άνοδο. Κι αυτό γιατί περισσότερο οι γυναίκες κερδίζουν πτυχία που σχετίζονται με το STEM, και το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων στις κατασκευές είναι ένα από τα πιο στενά σε κάθε κλάδο. Ενώ οι γυναίκες κερδίζουν συνολικά 81 σεντ για κάθε δολάριο που κερδίζουν οι άνδρες, ο αριθμός αυτός ανεβαίνει στα 94 σεντ για τις γυναίκες στην οικοδομή.

Βοηθά επίσης ότι διάφορα επαγγελματικές ενώσεις προσφέρουν δυνατότητες υποστήριξης και δικτύωσης για γυναίκες ιδιοκτήτες, διαχειριστές και εμπόρους. Μη κερδοσκοπικοι ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ να ενδυναμώσουν τις γυναίκες να εισέλθουν στις βιομηχανίες κατασκευών, μηχανικής και κατεδάφισης.

Οι γυναίκες έχουν διανύσει πολύ δρόμο από τη μεσαιωνική εκσκαφή. Αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα για να ξεπεράσουν οι γυναίκες τις διαρκείς διακρίσεις που τους εμποδίζουν να φτάσουν στο υψηλότερο δυναμικό τους στον κατασκευαστικό κλάδο.

Η Ρεμπέκα Γουίνκε μετακόμισε στην Ιταλία από το Σικάγο το 1993 και λίγο αργότερα έκανε μια βαθιά βουτιά στην εξοχή, ανακαινίζοντας μια εκτεταμένη μεσαιωνική πέτρινη αγροικία και λειτουργώντας ως B&B για 20 χρόνια. Σήμερα, ξοδεύει το χρόνο της γράφοντας για ταξίδια, πολιτισμό και φαγητό (τελικά είναι η Ιταλία!) Για εκδόσεις όπως η The Το Telegraph και το περιοδικό Italy, καθώς και οι περίεργοι άνεμοι που οδήγησαν έναν αστικό χορτοφάγο σε ένα αγρόκτημα Ούμπρια.