Το έντεκα τοις εκατό: Επίκεντρο στις γυναίκες στις συναλλαγές

1/5

Judaline Cassidy, υδραυλικός

Όταν η Judaline Cassidy έβαλε στο στόχαστρο ένα εμπορική σχολική εκπαίδευση στην πατρίδα της, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, η όχι αρκετά ψηλή νεαρή γυναίκα έπρεπε πρώτα να πείσει τον εκπαιδευτή ότι μπορούσε χακάρετε το ως υδραυλικός.

«Κυριολεκτικά έπεσα κάτω και έκανα push-ups και έλεγα: «Το κατάλαβα αυτό!» λέει. «Και έτσι έγινα δεκτός στο πρόγραμμα».

Μετά το σχολείο, η Cassidy μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε ως νταντά, οικονόμος και προσωπική αγοραστής. Μόλις ασχολήθηκε με τα υδραυλικά, γρήγορα διέπρεψε, και έγινε μία από τις πρώτες γυναίκες που έγιναν δεκτές στο Plumbers Local No. 371 στο Staten Island.

Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να είναι παθιασμένη με το εμπόριο και το σωματείο της ενώ κατακτώντας την τέχνη της για την Αρχή Στέγασης της πόλης της Νέας Υόρκης.

«Οι δουλειές δεν έχουν φύλα και τα επαγγέλματα μπορεί να είναι το εισιτήριό σου από τη φτώχεια στη μεσαία τάξη. Οι υδραυλικοί το έκαναν για μένα. Μεγάλωσα χωρίς να αγαπώ τον εαυτό μου, να μην έχω καμία αυτοπεποίθηση. Αλλά όταν έπιασα ένα εργαλείο, άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα τον εαυτό μου και το πόσο υπέροχος ήμουν. Ενδυναμώνει."

Ανάγνωση ο πλήρης παρουσίαση για το Cassidy εδώ.

2/5

Jenny McCarthy, Ζωγράφος

Στις αρχές των 20 της, η McCarthy παράτησε τη δουλειά της ως γραμματέας και έφυγε από το σπίτι για πρώτη φορά για να ολοκληρώσει ένα μάθημα δέκα εβδομάδων στην ταπετσαρία. Μετά την αποφοίτησή της, συχνά έγραφε ταπετσαρία δίπλα στον πατέρα της όταν εκείνος ζωγράφιζε σπίτια, μια παράλληλη συναυλία στη δουλειά του ως καθηγητής ιστορίας. Για μια δεκαετία, οι επιχειρήσεις άνθησαν.

«Πριν από τριάντα και πλέον χρόνια, η ταπετσαρία ήταν το πράγμα», λέει. «Τότε, εν ριπή οφθαλμού, όλοι είπαν, «Όχι, δεν θέλω πια ταπετσαρία, ας τα αφαιρέσουμε όλα».

Ο McCarthy κύλησε με την εποχή και εργάστηκε διπλά για να μάθει δεξιότητες ζωγραφικής από τον μπαμπά της. Σύντομα, μετέτρεψε αυτή τη γνώση σε ένα πλήρες σκέλος της επιχείρησής της. Πιο πρόσφατα αναπτύχθηκε ξανά, εφευρίσκοντας και λανσάροντας το Stud Hugger, ένα εργαλείο ανάρτησης γυψοσανίδας.

«Αν κάνεις το καλύτερο δυνατό, θα ξεπεράσεις τον όπλο που είναι λίγο ανασφαλής και δεν σε θέλει εκεί. Ξεπεράστε τους με την εργασιακή ηθική, την ποιότητα και την επιμονή σας για να πετύχετε. Αλλά να έχετε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας, δεν έχετε τίποτα να αποδείξετε εκτός από τους πελάτες σας, οι οποίοι δεν θα ξεφύγουν ποτέ αν νιώθουν ότι τους φροντίζετε».

Διαβάστε την πλήρη λειτουργία εδώ.

3/5

Andrea Harris, Cement Mason

Η Andrea Harris εργάστηκε για πρώτη φορά χτίζοντας γέφυρες και υψηλές οροφές. Αφού δώρισε ένα νεφρό στη μητέρα της το 2005 — «Ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ», λέει — Χάρις μεταπήδησε στον δημόσιο τομέα και έγινε η πρώτη γυναίκα τσιμεντοκτίστης για την Πυροσβεστική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης (FDNY).

«Είπα: «Θα κάνω οτιδήποτε αυτή τη στιγμή που βγάζει χρήματα», αλλά κανείς δεν με πίστεψε», λέει. «Δεν θέλω να πω ότι είμαι κορίτσι, αλλά είμαι απαλή, και μερικοί άνθρωποι είπαν, «Δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνεις αυτό». Και τώρα μπαίνω στα 26 μου χρόνια ως τσιμέντο κτίστης. Ουάου."

Τα καθημερινά της καθήκοντα περιλαμβάνουν την επισκευή ποδιών πεζοδρομίου, δαπέδων γκαράζ και άλλα έργα που διατηρούν ασφαλή τα τζάκια.

«Όταν οδηγώ σε μια οικοδομή και βλέπω όλες αυτές τις γυναίκες να εργάζονται, στην καρδιά μου ζητωκραυγάζω. Θυμάστε πώς ήμασταν εκεί έξω παλαμάκια για τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν; Θέλω να είμαι εκεί έξω χειροκροτώντας για αυτές τις γυναίκες, γιατί κοιτάξτε τι έχει αλλάξει από εκεί που ξεκινήσαμε πριν από 20 και πλέον χρόνια. Το αγαπώ απόλυτα αυτό.”

Διαβάστε την πλήρη λειτουργία εδώ.

4/5

Tami Gallagher, Κηπουρός

Η Tami Gallagher συνήθιζε να βοηθάει τους ανθρώπους οργανώνουν το εσωτερικό των σπιτιών τους. Το έκανε τόσο καλά που μερικοί από τους πελάτες της είχαν ξαφνικά ελεύθερο χρόνο για να επικεντρωθούν στις αυλές τους. Τότε η Gallagher ανακάλυψε ότι ήταν καλή και σε αυτό. Σύντομα, μετατόπισε την επιχείρησή της σε επαγγελματικές υπηρεσίες κηπουρικής, ακολουθώντας τη φυσική της αγάπη για τα φυτά και τα πλάσματα.

Η μετάβαση δεν έγινε εν μία νυκτί. Σπούδασε master κηπουρική στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και παρακολούθησε όσα περισσότερα μαθήματα κηπουρικής και επιχειρήσεων μπορούσε να βρει. Βρήκε μέντορες μέσω ομάδων δικτύωσης εξωραϊσμού πριν πάρει το Ένωση Νηπιαγωγείων και Τοπίου της Μινεσότα (MNLA) επαγγελματική εξέταση.

«Υπάρχει επίσης η αντίληψη ότι η κηπουρική είναι εύκολη, περιττή ή μη απαραίτητη. απλά μια γυναίκα με το ψάθινο καπέλο της με ένα ποτιστήρι. Καταπολεμούμε λοιπόν την αντίληψη ότι δεν κάνουμε σκληρή σωματική εργασία. Είμαστε εξίσου ζεστοί και ιδρωμένοι και πρέπει να είμαστε τόσο υγιείς όσο όλοι οι άλλοι στον κλάδο».

Διαβάστε την πλήρη λειτουργία εδώ.

5/5

Elizabeth Turner και Abby Meuser-Herr, Αρχιτέκτονες

Η Abby Meuser-Herr (AIA, CPHC) και η Elizabeth Turner (AIA, CPHC) έχουν μεγάλους στόχους. Δεν θέλουν απλώς το αρχιτεκτονικό τους γραφείο να είναι επιτυχημένο. Θέλουν να δημιουργήσουν βιώσιμες, ισότιμες κοινότητες για όλους.

Αποτελούν μέρος μιας παγκόσμιας ώθησης για να μετατρέψουν τη βιομηχανία τους ουδέτερη από εκπομπές άνθρακα έως το 2030. Αυτός είναι ένας κρίσιμος στόχος, δεδομένου ότι τα κτίρια και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους υπολογίζονται Το 39% των ετήσιων παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Οι δυο τους γνωρίστηκαν στο μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Αργότερα εργάστηκαν στην ίδια εταιρεία για μερικά χρόνια, έως ότου απογοητεύτηκαν με τον αργό ρυθμό της βιομηχανίας στην εφαρμογή πρακτικών για το κλίμα. Τώρα ηγούνται της δικής τους εταιρείας, η Precipitate, που κατασκευάζει ενεργειακά αποδοτικά έργα στέγασης για πολλές οικογένειες.

«Και οι δύο προερχόμασταν από εταιρείες όπου ήταν ένας καλός χώρος εργασίας συνολικά, αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε χτυπήσει αυτό το γυάλινο ταβάνι. Έπρεπε να απομακρυνθούμε και να κάνουμε τα δικά μας, έτσι νιώθαμε ότι ήμασταν αυθεντικοί στο κάλεσμά μας».

Διαβάστε την πλήρη λειτουργία εδώ.